Os progresistas gañan ao candidato de Feijóo no Centro Gallego

Camba pediu desculpas aos vencedores, contrarios á privatización do hospital galego

As históricas eleccións que celebrou a pasada fin de semana o Centro Gallego de Bos Aires –as primeiras en vinte anos– s upuxeron un duro golpe para a actual Xunta do PP, posto que o seu candidato foi claramente derrotado pola lista progresista que encabezaba Carlos Vello. A importante participación rexistrada con 2.390 sufraxios emitidos acabou co triunfo da asociación Unión Gallega e Galicia, que obtivo 1.356 apoios polos 1.032 dos seus rivais, a coalición das agrupacións Breogán, A Terra e Celta, con José Luis Seoane como candidato.

O resultado pode entenderse como unha auténtica moción de censura por parte da diáspora arxentina contra a xestión da Xunta que preside Alberto Núñez Feijóo e tamén contra o seu secretario de Emigración, Santiago Camba. O titular do Goberno galego apoiou de forma explícita a lista de Seoane, ata o punto de que, tal e como adiantou Xornal, a súa imaxe xunto ao candidato presidía a propaganda desta proposta. Por iso, segundo diversas fontes bonaerenses, o propio Camba apresurouse onte a solicitar unha xuntanza cos vencedores, aos que lles pediu desculpas polo favoritismo institucional cara á outra lista. A reunión terá lugar hoxe.

Unha vez coñecido o resultado, o cabeza de lista derrotado ofreceu todo o seu apoio ao vencedor, que pola súa parte agradeceu este xesto e anunciou a súa intención de “traballar para solucionar os grandes problemas da institución”. Nese sentido, o presidente saínte, Julio Martínez, afirmou que o Centro Gallego ten que “dar unha volta de 180 graos, non pode soster a situación actual”, en referencia ás importantes débedas. “Xogámonos o futuro”, engadiu.

O principal conflito no que estivo implicado o Centro Gallego dende o regreso do PP a San Caetano tivo como eixo a decisión da Xunta de privatizar a xestión do hospital do Centro, unha institución que atende a unhas 25.000 persoas, unha gran parte delas de orixe galega. Malia a posición en contra de moitos socios, do Goberno arxentino e tamén da candidatura de Vello,

Sanidade cedeu o control do sanatorio á empresa 3A Recoletas durante doce anos e con abondosas subvencións públicas. Non obstante, hai dous meses entrou en crise a nova xerencia do hospital, que agora se atopa en certa indefinición á que terá que facer fronte a nova directiva do Centro Gallego, xunto co Goberno de Feijóo. Fontes da lista vencedora nas urnas sinalaron onte a Xornal que están “abertos ao diálogo coa Xunta pero para favorecer o servizo, non para facer negocios raros”.

En principio, sempre e cando a secretaria xeral de Emigración non poña paus nas rodas, a xestión do hospital galego podería volver a mans dos emigrantes. Nunha recente entrevista concedida a este periódico, o futuro presidente do Centro, Carlos Vello, pedía explicacións á Xunta: “Algunha terán que dar porque isto produciu unha caída na institución tremenda e unha acumulación de débedas por unha xestión nada positiva. O pasivo deste último exercicio anda sobre os 20 millóns de pesos. Nalgún momento a Xunta terá que saír a decir que pasou e as razóns para que isto pasara. O hospital é moi importante para nós. Alí salváronme a vida”.

http://www.xornal.com/artigo/2010/08/30/politica/progresistas-derrotan-nas-urnas-xunta-no-centro-gallego-bos-aires/2010083022024500723.html

España: hallan en Burgos una fosa común de la guerra civil

26/08/10 - 09:22

Los trabajos de excavación en el monte de La Pedraja dieron con los restos de al menos 60 personas que fueron ejecutadas entre 1936 y 1939.

Un equipo coordinado por el forense Francisco Etxeberría que trabaja en la excavación en el norte de España, en el monte de La Pedraja, de una fosa de la guerra civil española (1936-1939) encontró alrededor de 60 cadáveres.

Según informó la agencia AFP, el equipo, que componen alrededor de 20 personas, ha logrado poner al descubierto hasta el momento un tercio de los cadáveres de la fosa, en la que fueron enterradas personas ejecutadas por partidarios del dictador Francisco Franco.

Según Etxebarría, quien ya tiene experiencia en la apertura de otras fosas de la contienda española, la fosa, situada a unos kilómetros de la localidad de Villafranca Montes de Oca, en Castilla y León, tiene unos 28 metros de largo por 2,3 metros de ancho, por lo que se trataría de una de las mayores excavadas en España.

"Para nosotros es un momento muy importante porque supone poder encontrar a los seres queridos y tener la posibilidad de darles sepultura de forma digna", afirmó el portavoz de la Agrupación de Familiares de las Personas Asesinadas en La Pedraja, Miguel Angel Martínez, quien asegura tener una lista con unas 50 personas que estarían enterradas en la fosa.

La guerra civil española, que causó más de 500.000 muertos, enfrentó durante tres años a las fuerzas de derecha, que dieron un golpe militar, con los partidarios del gobierno republicano de izquierda.

Según la Asociación para la Recuperación de la Memoria Histórica (ARMH), que ya ha recuperado los restos de más de 1.000 desaparecidos durante la Guerra Civil y la dictadura franquista (1939-1975), en España hay casi 400 fosas distribuidas por todo el país.

http://www.clarin.com/mundo/guerra_civil-Espana-fosas_comunes_0_323967783.html

DERECHO A VOTO DE LA CIUDADANÍA ESPAÑOLA EN EL EXTERIOR

TU VOTO VALE !!! DEFIÉNDELO !!!

SI

Al respeto a la Constitución.

Al Estatuto de la Ciudadanía Española en el Exterior.

NO

A la amputación de nuestros derechos.

A la discriminación.

Rexeitamento

BNG en Bos Aires Axentina rexeita duramente a agresión sufrida onte por Baltazar Garzón e Eduardo Luis Duhalde pola parte dos intolerantes, feridos e duros, imbéciles e escuros defensores dos asasinos nos estados represores e crimes de lesa humanidade.
O noso total apoio aos agredidos para que sigan nas investigacións do terrorismo de estado na Arxentina e no Estado Español.

Bos Aires 11-08-2010

Seguidores de Videla agreden a Baltasar Garzón

"La Argentina está dando un ejemplo al mundo entero" afirmó Baltasar Garzón, y destacó la restitución de "la dignidad de las víctimas" del terrorismo de Estado al "desconocer la impunidad" instauradapor las leyes de la Obediencia Debida y Punto Final.

El destituido juez español Baltasar Garzón fue agredido por un grupo de seguidores de Jorge Rafael Videla, al retirarse hoy de los Tribunales Federales de Córdoba, luego de presenciar la

audiencia del juicio que se sigue contra el ex represor. Un periodista de Radio Nacional fue golpeado.

Un hombre, identificado por la agrupación HIJOS como Alberto Aprea y allegado al represor Luciano Benjamín Menéndez, fue quien golpeó con la mano abierta al periodista Aldo Blanco, cuando este intentaba tomar una fotografía de las agresiones al ex magistrado ibérico.

El abogado Claudio Orosz, representante de HIJOS, contó que cuando “Garzón se retiraba tras presenciar parte de la audiencia del juicio, dos familiares de los represores empezaron a insultarlo”.

Liliana Rafe de Fernández Cutielo, viuda de uno de los militares muertos en el copamiento al regimiento de la Tablada, en 1989, también se encontraba en el grupo que insultaba a Garzón.

Representantes de la Asociación de Familiares y Amigos de los Presos Políticos de Argentina (AFyAPPA), quienes apoyan en esta ocasión a las personas juzgadas por crímenes cometidos durante la pasada dictadura, concurren diariamente al juicio contra Videla y los represores de la UP1.

http://momento24.com/2010/08/10/seguidores-de-videla-agreden-a-baltasar-garzon/
Garzón: "La Argentina es el centro de los derechos humanos"

El juez español fue insultado y un periodista de Radio Nacional resultó golpeado por seguidores de Jorge Rafael Videla, cuando el magistrado se retiraba de los Tribunales Federales tras presenciar la decimosexta jornada del juicio contra los represores Jorge Rafael Videla y Luciano Benjamín Menéndez. Baltasar Garzón destacó la política impulsada por la gestión del ex presidente Néstor Kirchner al reabrir los procesos por los delitos de lesa humanidad cometidos durante la última dictadura militar.

[cerrar]

Comparta esta nota con un amigo

E-Mail de su amigo
Su nombre
Su E-Mail

El abogado de HIJOS, Claudio Orosz, relató que cuando Garzón se retiraba del tribunal fue insultado por dos de los asistentes a las audiencias en las que se juzga a más de treinta represores por el fusilamiento de 29 presos políticos detenidos en la Unidad Penitenciaria Nº 1 entre abril y septiembre de 1976. Entonces "se acercó el periodista de Radio Nacional Aldo Blanco para sacarles una foto y uno de ellos intentó, primero, sacarle la cámara, y después directamente le pegó una trompada en la nariz". En medio de la confusión Liliana Rafe de Fernández Cutielo, viuda de uno de los oficiales muertos en el copamiento al Regimiento de la Tablada, en 1989, repitió los insultos.

Garzón había arribado a Córdoba a las 8, junto con el secretario de Derechos Humanos de la Nación, Eduardo Luis Duhalde. Al entrar a la sala de audiencias, todos los acusados pidieron retirarse a una habitación contigua, luego del reconocimiento efectuado por el testigo Enrique Asbert, actual legislador provincial.

El magistrado español llegó al tribunal luego de sostener breves encuentros con el gobernador, Juan Schiaretti, y representantes de organismos de derechos humanos locales. "Los acusados -afirmó- hoy cuentan con todas las garantías de la justicia" para responder acerca de los hechos que se les imputan. Consideró "una gran experiencia" asistir al juicio de "acusados de la envergadura de Videla y Menéndez", y luego de escuchar un fragmento del relato de Asbert, sostuvo que estos testimonios "nos llevan al túnel del horror", lo cual es una "experiencia intensa como jurista y como persona", concluyó.

http://www.pagina12.com.ar/diario/ultimas/20-151083-2010-08-10.html

Feijóo fai campaña polo grupo que privatizou o Centro Gallego

O presidente da Xunta apoia a lista dos directivos que avalaron a xestión privada que fracasou no hospital da diáspora, que celebra eleccións logo de 22 anos tras racharse un pacto que rotaba as agrupacións no poder.

“É a anarquía total”. Así resumen fontes do Centro Gallego de Bos Aires a situación na que quedou a meirande sociedade da emigración galega en Arxentina logo da privatización frustrada da súa xestión por parte da Xunta. Tras o abandono da empresa privada 3A Recoletas do hospital, e logo de oito meses de conflitos, o saldo é desolador: unha grande crise económica, a oposición frontal dos profesionais médicos ao novo e fracasado proxecto, axudas públicas que non chegan, duras críticas ao Goberno galego e unha división política que desembocou 
nunhas eleccións que levaban 22 anos sen celebrarse.

A fractura política creada no hospital da emigración en Bos Aires pola súa privatización provocou que se rachase cun acordo que permitía ás cinco asociacións do Centro rotarse no poder desde 1988. Por primeira vez en máis de vinte anos, convocáronse comicios para o vindeiro 29 de agosto. Nelas enfrotaranse as asociacións que sempre se posicionaron en contra da chegada de 3A Recoletas – elixida a dedo e cunha subvención pública da Fundación Galicia Saúde de 37,2 millóns en 12 anos– e as que aceptaron a chegada do grupo privado tras as presións da Xunta. Unión Gallega e Galicia contra A Terra, Breogán e Celta.

Malia que as eleccións se celebran na mutual, institución arxentina e privada, a Xunta tomou partido e fíxoo a favor da lista formada por aqueles dirixentes que asinaron a privatización do hospital. Non só o Executivo, senón tamén o presidente Feijóo, que aparece nun dos folletos de propaganda repartidos pola lista oficialista xunto ao seu candidato, José Luis Seoane, e cunha mensaxe clara: “Contamos en nuestro accionar con el respaldo moral y económico del Gobierno de la Xunta de Galicia”.

“Feijóo está tomando partido e interferindo no proceso electoral dunha institución autónoma”, quéixanse desde a oposición, que reúne unha agrupación progresista e outra, Galicia, achegada ao PP pero descontenta coa viraxe que están dando os populres.

A foto do devandito folleto ten historia. Segundo denuncian desde o Centro Gallego, foi o PP arxentino quen pagou esta publicidade a cambio de que o candidato Seoane saíse na fotografía xunto a Feijóo para deixar claro o seu apoio institucional. Mentres, en plena campaña, Seoane advirte de que se el non é elixido, a Xunta retirarase da Fundación Galicia Saúde, entidade pública que comparte a xestión do hospital e que achega cartos ao sanatorio.

“Ademais, Núñez Feijóo nin tan sequera recibiu o candidato da outra lista, mentres saca fotografías co rival”, denuncian en Bos Aires. Todo, co apoio de Santiago Camba, secretario xeral de Emigración, e que na diáspora sinalan como principal causante da ruptura política do Centro Gallego.

Para complicar máis a cousa, a lista da candidatura que defende Feijóo atópase agora mesmo impugnada, tras presentarse fóra de tempo e sen as sinaturas necesarias.

Ás votacións, que se celebrarán o vindeiro 29 de agosto, están convocadas 13.000 persoas que decidirán o futuro dun Centro Gallego que se atopa nunha grave situación económica. Segundo fontes consultadas, a débeda da Fundación Galicia Saúde alcanza máis dos 14 millóns de euros.

No entanto, máis difícil é para os profesionais do hospital “o desgoberno” no que se atopa o sanatorio desde a marcha de 3A Recoletas, empresa privada elixida polo Goberno para xestionar o Centro e que abandonou Arxentina tras denunciar que o Executivo non cumprira co seu compromiso de financiar o déficit da institución. “Non cremos nos que foron artífices ou partícipes dun proxecto que só trouxo consecuencias de quebranto económico e moral a expensas do noso esforzo”, expresaron nunha carta os médicos, decepcionados coa Xunta.

http://www.xornal.com/artigo/2010/08/03/politica/feijoo-fai-campana-no-centro-gallego-prol-do-grupo-asinou-privatizacion/2010080321453300314.html

“A emigración galega está esquecida porque Galicia é un pais amnésico”

03 agosto, 2010

María Ruído regresa en verán como non fai tanto tempo o facían os emigrantes galegos desprazados por media Europa. A súa condición de desprazada ten connotacións que permiten establecer matices con respecto aos que colleron as maletas para marchar a Alemaña ou a Francia dende os anos 50. Ten un traballo cualificado na Universidade de Barcelona e distintos proxectos por media España que teñen que ver coa experiencia da xente e coas transformacións sociais non últimos anos.

Esta concepción de desprazada e a propia experiencia persoal e familiar levouna a redondear Memoria Interior. Trátase dun traballo de investigación rescatado que aporta unha visión diferente da realidade da emigración galega a Europa. Para María Ruído “Galicia é un país totalmente amnésico e pouco reflexivo”. A súa afirmación ten que ver coa pouca atención que a sociedade lle presta ao fenómeno “vemos como está totalmente ignorado no cinema, na televisión e no audiovisual e penso que ten que ver coa construción da memoria colectiva e individual”.

As coordenadas históricas sitúan o seu traballo no anos 59-72, unha etapa histórica marcada polo pulo que os gobernos franquistas daban aos que decidían marchar buscar fortuna fóra. María desprazouse a Alemaña e estivo na fábrica onde traballaron os seus país, falou con galegos e galegas que seguen traballando alí e recolleu o propio testemuño familiar documentado con fotos do seu álbum.

Sorprende a súa decidida aposta por desmitificar a emigración: “Hai que comezar a desdramatizar o fenómeno, non se trata exactamente dun drama porque como queda exposto no traballo, marchar serviulle a moitos homes e mulleres para entender que había outras formas de amar, para descubrir o funcionamento da democracia e ás mulleres aprenderon que a proposta franquista de Falanxe, misa diaria e matrimonio non era a única posible”.

OS ORFOS DA FORTUNA

A outra cara da moeda son para Ruído os que se quedan aquí. Os nenos e nenas que non podían acompañar a seus pais na súa aventura na procura de fortuna e tiñan que quedar cos avós ou cos irmáns. Aínda que recoñece que hai diferentes supostos “o meu caso foi o dunha nena feliz que vivía cos seus irmáns maiores nunha especie de comuna hippy”. Porén si recoñece o custe que tivo a relación cos seus pais: “Os fillos de emigrantes víamos unha vez ao ano os nosos país e a relación era distinta, obviamente, a dos que viven todos os días nunha familia tradicional”. Cre, non obstante, que non se pode mitificar esta ausencia paterna e materna “porque todo é enriquecedor e fóra dos casos particulares establecíanse unhas relacións aproveitables e cheas de matices”.

UNHA RELACIÓN BUSCADA CO PAÍS

A profesora da Universidade de Barcelona ten unha relación buscada e frecuente con Galicia. Di que lle gustaría vivir no país pero comenta que aquí non ten traballo e que en Cataluña se sente “moi apoiada”. Esta afirmación indúcea a achar mais argumentos para xustificar a separación espacial: “Custaríame moito se o penso vivir na terra neste momento político. Non podería ser eu senón manteño relacións con Galicia, pero dende fóra obsérvase conservadora e clientelar”.

A modo de anécdota explica que moitos coñecidos que non viven en Galicia lle preguntan: “Como se explica que Manuel Fraga gobernara durante 16 anos?”. Asegura que a súa resposta é sempre a mesama: “Creo que a xente ten unha forma de pensarse como país moi propia e so entendible en clave galega”.

A súa volta a Galicia, no verán como facían os emigrantes, ten que ver coa preparación de proxectos durmidos que cre que hai que rescatar. Confesa sentir paixón polo momento político da transición española. “Era unha etapa onde a esquerda e os movementos sociais tiñan moitos propostas na carteira e algúns como a forma de estado deixaron de ser reivindicados”, sentencia.

Agora regresa para mergullarse nos arquivos e descifrar as claves da historia. Anuncia un traballo sobre o psiquiátrico de Conxo e a antipsiquiatría durante a transición. Está dando os primeiros pasos para documentar aspectos importantes pero que pasaron desapercibidos nese momento político. De momento á volta do verán toca marchar.

* Nova orixinalmente publicada en Xornal de Galicia.
http://maisgalizadiaspora.blogspot.com/2010/08/maria-ruido-emigracion-galega-esta.html