Ana Miranda asume o escano do BNG no Parlamento Europeo "por Galiza e para defender os sectores produtivos galegos"

Madrid, 21 Decembro 2011. Ana Miranda asumiu este mediodía a acta de eurodeputada do BNG no Parlamento Europeo, nunha sesión solemne na Xunta Electoral Central, onde “prometeu por imperativo legal” defender os intereses de Galiza en Europa.

En declaracións aos medios, a xa eurodeputada do BNG afirmou “asumir este escano europeo por Galiza, para defender os intereses do pais e, sobre todo, defender os intereses dos nosos sectores productivos”. Aludiu a importantes reptos a enfrontar xa no Parlamento Europeo como a PCP, a reforma da política común de pesca, e a PAC, a política agraria común.

“Sabemos que neste momento hai dous reptos importantes que temos que asumir a partir do 1 de xaneiro, con temas trascendentais para o pais como a defensa do agro, da pesca e do sector naval, que están a pasar por unha situación de crise”, sinalou Miranda.

A parlamentar do BNG en Europa asegurou que acolle o escano “con moita ilusión e coa responsabilidade de saber que Galiza é o primeiro, que vou defender a Galiza productiva no Parlamento europeo, outro Parlamento máis no que o BNG vai estar representado”. Garantiu que o BNG vai desenvolver esta responsabilidade directamente, “sen pontes e nunha Europa que ten unha clara deriva especulativa en lugar de defender o emprego”.

Para a eurodeputada do BNG “é importante ter voz directa cos sectores productivos galegos” para poder levar a Europa as súas demandas. Dixo que “están en xogo moitos intereses como os que atinxen á conserva, ao naval, o agro e a pesca. Garantímoslles que terán voz directa através do BNG porque vemos que o Estado non os defende”.
Ana Miranda anunciou que o BNG vai formar parte da Comisión de Agricultura, Pesca e a Territorial, onde se debate o futuro dos fondos estructurais.

VOTEMOS COMO GALEGOS

ETA anuncia o "cesamento definitivo" da actividade armada

Adams, presidente do Sin Fein, pediulles aos Gobernos español e francés o inicio de conversas que aborden "exclusivamente as consecuencias do conflito"

BILBAO / DUBLÍN. EFE

A organización terrorista ETA anunciou hoxe que "decidiu o cesamento definitivo da súa actividade armada", segundo un comunicado difundido na edición dixital do diario Gara. Nesta declaración, que cualifica como "histórica", ETA expuxo o seu "compromiso claro, firme e definitivo" de "superar a confrontación armada". Con ese obxectivo, fai un chamamento aos gobernos de España e Francia para abrir un proceso de diálogo directo" destinado a solucionar "as consecuencias do conflito".

ADAMS PIDE CONVERSAS

O presidente do Sinn Fein, Gerry Adams, celebrou o "decisivo" comunicado emitido hoxe pola banda terrorista ETA, no que anuncia "o cesamento definitivo da súa actividade armada", e instou os Gobernos español e francés a iniciar conversacións que aborden "exclusivamente as consecuencias do conflito".

"Celebro os decisivos e positivos termos na resposta de ETA á declaración do pasado luns en San Sebastián", dixo o dirixente republicano nun comunicado en referencia á conferencia sobre o fin do terrorismo celebrada nesa localidade vasca.

"Despois das nosas deliberacións, o Grupo Internacional expresou a opinión de que 'é posible pór fin á última confrontación armada de Europa", sinalou o presidente do Sinn Fein, antigo brazo político do inactivo Exército Republicano Irlandés (IRA).

"Pedímoslle a ETA -lembrou Adams- que fixese unha declaración pública sobre o fin definitivo de todas as accións armadas e que pedise falar cos Gobernos de España e Francia para abordar exclusivamente as consecuencias do conflito".

Na súa opinión, o comunicado de ETA cumpre con aqueles "requisitos", polo que instou aos citados gobernos a "celebrar" o paso dado pola banda armada.

Desde a súa experiencia no proceso de paz en Irlanda, Adams adiantou que "os seguintes pasos" deben centrarse en "promover a reconciliación, abordar a cuestión das vítimas e recoñecer que se efectuaron serios esforzos para pechar feridas persoais e sociais".

Neste sentido explicou que hai "outros asuntos" que tamén deben de ser tratados e que servirían para "construír confianza dentro do proceso".

"Por exemplo -dixo-, entre estes está o asunto dos presos e o da desmilitarización da contorna e o do respecto e recoñecemento dos dereitos democráticos de todos os partidos políticos, que deben ser tratado como iguais".

Por este motivo, Adams lembrou que Batasuna aínda está "ilegalizada e que líderes como Arnaldo Otegi, quen está totalmente comprometido, na miña opinión, coa paz, están presos".

fonte

O BNG convoca mobilizacións nas 7 cidades por un atentado sen precedentes á democracia

O Consello do Bloque aproba por unanimidade unha proposta de resolución en contra da reforma e pide referendo 

O Bloque Nacionalista Galego convocou mobilizacións, este martes   día 30 de agosto, nas sete cidades galegas para rexeitar a reforma do   artigo 135 da Constitución Española proposta por PSOE e PP, posto que   a formación nacionalista ve "un atentado sen precedentes á   democracia" ao supoñer "constitucionalización da política económica liberal".  
   En rolda de prensa, o voceiro nacional do BNG, Guillerme Vázquez,   explicou que o Consello Nacional --máximo órgano de decisión entre   asembleas-- celebrado este sábado "aprobou por absoluta unanimidade"   unha proposta de resolución na que a formación mostra o seu "máis   profundo rexeitamento" á "reforma expreso" da Constitución española   por cuestións "tanto de fondo, coma de forma".  
   "De fondo, porque estamos ante unha reforma sectaria e partidista   que pretende sacralizar como única política económica aquela que   interesa ao capital financeiro", indicou antes de engadir que tamén   "de forma", porque é "unha reforma expresa que sen ningún debate   político se pretende consumar coma se fose un asunto de trámite".  
   A este respecto, o líder nacionalista expresou "a vontade" do BNG   de promover "un amplo debate social" sobre os "demoledores efectos   que tería" na economía de Galicia "a constitucionalización da   política económica liberal claramente contraria aos intereses dos   galegos", así como contra o "dereito da nación a dispoñer do seu   futuro".   
RERERENDUM      Ante estas cuestións, Guillerme Vázquez reivindicou o dereito dos   "pobos do Estado español, empezando polo galego", a pronunciarse "en   referendo a respecto desta proposta de reforma". Unha modificación   que, tal e como recolle a proposta de resolución aprobada polo   consello Nacional, "promoven PP e PSOE sen ningún debate político"   mentres actúan "como un goberno de coalición á sombra".  
   Deste xeito, o BNG "de forma aberta a todo o mundo" convocou   mobilizacións nas sete cidades galegas e tamén en diferentes   bisbarras o próximo martes día 30 ás 20.30 da tarde, co fin de   "expresar un profundo rexeitamento a esta reforma da constitución".  
   Precisamente, o próximo martes será o día en que a proposta   pactada por socialistas e populares chegará ao Congreso dos Deputados   para comezar a súa tramitación, na que o Bloque pedirá a súa   devolución emendándoa por unanimidade.  
   A Constitución de 1978 só se modificou nunha ocasión, con motivo   do Tratado de Maastricht, en 1992, para cambiar o artigo 13 da Carta   Magna, co fin de adaptar as normativas europeas ao proceso electoral   municipal, e contou co apoio de todos os grupos parlamentarios.

O Consello do BNG atrasa a xaneiro asemblea do Bloque cos votos de UPG e +Galiza

Guillerme Vázquez descarta a posibilidade de concorrer nunha candidatura ao 20-N con outras formacións 

O consello Nacional do BNG aprobou este sábado atrasar a asemblea ordinaria prevista para outubro, e fixou para o 28 e 29 de xaneiro a   nova data do cónclave co apoio dos votos da UPG e +Galiza. Pola súa   banda, o Encontro Irmandiño, que si apoiou o aprazamento do proceso,   defendeu a celebración do plenario en marzo.  
   Tras a reunión do máximo órgano de decisión entre asembleas, o   voceiro nacional do BNG, Guillerme Vázquez, confirmou a nova data   para a asemblea, decidida "por abafadora maioría", cos votos a favor   case o 90 por cento do consenso dos seus integrantes".  
   Segundo explicou o líder nacionalista, para a celebración da   Asemblea Nacional "estaban enriba da mesa dúas propostas", unha   formulada pola Executiva Nacional e outra presentada polos   integrantes do Encontro Irmandiño, que propoñían que fose en marzo.  
   En concreto, conforme detallou Guillerme Vázquez a decisión foi   tomada despois de que a proposta da Executiva conseguise "71 votos a   favor". A data do 24 e 25 de marzo contou cun total de 8 --a dos   membros do Encontro-- e non houbo ningunha abstención.  
   Así as cousas, +Galiza -- corrente que lidera o voceiro   parlamentario do BNG, Carlos Aymerich-- votou a favor da proposta da   Executiva na segunda votación. Na primeira, a que se decidía se   aprazar ou non a asemblea (sen entrar na data), os membros desta   sensibilidade do Bloque abstivéronse, segundo fontes consultadas por   Europa Press.  
   Na súa exposición ante o conselo, Carlos Aymerich defendeu que,   dado que as eleccións se convocaron con catro meses de anticipación e   non no límite legal, había tempo para apurar a asemblea e chegar cun   "revulsivo" á cita coas urnas.  
   Deste xeito, +Galiza explicaba a súa interpretación do acordo   alcanzado na reunión do máximo órgano de decisión entre asembleas o   pasado mes de xullo, cando se fixou o calendario do proceso interno   coa idea de que se se producía o adianto electoral, a asemblea   quedaría postergada.  
   De feito, a este acordo de xullo fixo mención Teresa Táboas,   coordinadora executiva do BNG e membro de +Galiza, cando tomou a   palabra para dar a súa explicación de voto. Así, indicou que   respectaba o sentido de sufraxio de +Galiza por "disciplina" de   formación, aínda que entendía que había un consenso previo entre as   correntes do BNG para aprazala.   

CANDIDATURAS      Preguntado sobre a proposta do deputado de Izquierda Unida (IU)   Gaspar LLamazares de formar parte nunha fronte de esquerdas no   horizonte dos próximos comicios xerais, o líder do BNG descartou esta   posibilidade.  
   Neste sentido, Guillerme Vázquez asegurou que "está nitidamente   claro" que o BNG "é unha formación política, nacionalista, de   esquerdas e galega", polo que "como tal se presentará ás eleccións   xerais", que terán lugar o próximo día 20 de novembro.  
   Precisamente, sobre as candidaturas que presentará a formación   nacionalista para estes comicios, o voceiro nacional adiantou que   "serán aprobadas no próximo consello Nacional" que os nacionalistas   celebrarán o día 10 de novembro.  
   Con todo, sinalou que o proceso "xa está iniciado", pois nestes   momentos "os conselos comarcais xa debaten e fan as súas propostas",   iniciativas que, detallou, "recibirá a Executiva Nacional que tamén   formulará unha proposta de candidatura" que finalmente "lle   corresponderá ao consello Nacional aprobar".  
   Neste sentido, a comarca de Vigo xa avalou en asemblea que Olaia   Fernández Davila, actual deputada no Congreso, vaia como cabeza de   lista, aínda que a proposta final a realizará a dirección   nacionalista.

O BNG ve disparatado cambiar a Constitución para "favorecer aos usureiros do século XXI"

O voceiro nacional do BNG, Guillerme Vázquez, cualificou este mércores de "auténtico disparate" reformar a Constitución para establecer unha regra de estabilidade, tal e como propuxo o presidente do Goberno, José Luis Rodríguez Zapatero, este martes no Congreso, unha medida que o líder dos populares, Mariano Rajoy, recolleu como positiva. Fronte a esta postura, expresou a "oposición" dos nacionalistas galegos.
 Para Guillerme Vázquez, este anuncio "pon de manifesto a carencia de soberanía do Estado español", unha cuestión "preocupante" que, tal e como expresou, recórdalle á "doutrina Breznev: soberanía limitada" no espazo "libre e democrático europeo, porque o ordena Merkel, o Banco Central e Sarkozy".
 Así, aseverou que se trata de "un auténtico disparate", porque se trata de "ó maior rango constitucional unha política económica que é conxuntural". "A sacrosanta política do déficit, hoxe é así e mañá non será", manifestou para apoiar a tese expresada e engadir, a continuación, que constitúe unha "medida desesperada, ordenada e que será absolutamente ineficaz".
 De feito, Guillerme Vázquez recalcou que esta reforma da Carta Magna "faise só para garantir ós especuladores que se lles pague a súa débeda". "En lugar de caer da burra dunha vez e de empezar a meter en cintura ós especuladores, vaise á vía de garantir os beneficios pase o que pase", reflexionou en ton crítico.
 O líder nacionalista alertou de que esta modificación do texto constitucional, sobre a que denuncia a súa realización "exprés", "vai pór claramente en risco o estado de benestar", á vez que "deixa en evidencia que o Estado das Autonomías é papel mollado", porque se vai tomar unha decisión legal, de rango estatal, que fai fosfatina calquera posibilidade de autonomía real".
 Guillerme Vázquez recordou que a Constitución que era "intocable" e que se utilizou como "arma arreboladiza", agora "parece ser que se poderá reformar por vía exprés". "Máis parches en lugar de atallar e enfrontar o problema de fondo", denunciou o voceiro nacional do Bloque, quen propón, en lugar diso, "regras ós especuladores" e unha "reforma fiscal" para que "paguen os que máis teñen".

"ESCANDALO"
 Durante a súa intervención en rolda de prensa por mor deste anuncio, Guillerme Vázquez tachou de "escándalo" que PP e PSOE "estean de acordo en que a nivel de rango constitucional páguense os intereses que pidan polos préstamos os usureiros do século XXI". "`E moito! `É demasiado!", expresou, antes de avisar de que os nacionalistas galegos oporanse" a esta reforma.
 Ademais, augurou que non se fará un referendo, porque "para tomar este tipo de medidas hai que facelo así, ás ocultas, correndo e sen discusión". "PP e PSOE -concluíu- están de acordo no groso das medidas económicas". 

fonte

El FMI le exige a España “valentía” para abaratar los costos laborales

Pide bajar indemnizaciones, negociaciones por empresa y desvincular salarios de inflación

En el informe con la revisión de la economía hispana, el organismo de crédito internacional no se ahorró recetas como las que padeció la Argentina hace una década. Así, insiste, los empresarios crearán más fuentes de trabajo.

El Fondo Monetario Internacional (FMI), en una nueva demostración de que no piensa cambiar las recetas para solucionar las crisis financieras, le pidió al gobierno de España “valentía” en esta nueva etapa de ajustes sobre su economía. Valentía para abaratar el costo de los despidos, para desvincular la inflación de los aumentos salariales y para fortalecer los convenios colectivos por empresa en detrimento de las negociaciones por sindicato. Así, señaló, el país podrá ahorrar y evitar una cesación de pagos de su deuda externa.

En un informe con la revisión periódica de la economía española, el FMI no dijo una palabra sobre el endeudamiento externo hispano (1,8 billones de euros), lo que suma casi el 170% de PBI. Tampoco indicó que los mayores tenedores de los bonos de esa deuda, como sucede con Grecia, son los grandes bancos europeos, en particular los alemanes. Pero sí recomendó que el gobierno ajuste más los cinturones de los españoles para que la banca europea no se vaya a la bancarrota.

El organismo elogió la disposición del gobierno socialista para acatar sus planes de ajuste. La administración de José Luis Zapatero, dijo, tuvo una respuesta “rotunda y amplia” porque siguió al pie de la letra las recetas neoliberales para enfrentar la crisis de la deuda. Sin embargo, agregó el FMI, no fue suficiente. La recuperación es “incompleta” y los riesgos “considerables”, advirtió.

Ante ello, el FMI hizo las mismas “recomendaciones” que está haciendo a Grecia y que hace una década le hacía a la Argentina: el gobierno no debe bajar la guardia y tiene que impulsar la reforma fiscal y financiera, así como llevar adelante “un fortalecimiento audaz de las reformas laborales”.

En concreto, el organismo anima a España a una descentralización efectiva de los convenios colectivos para que prime la negociación a nivel de empresa sobre la sectorial, de modo que las compañías tengan una mayor flexibilidad a la hora de pactar los salarios con sus empleados o de hacer despidos. Si la reforma aprobada recientemente no logra de forma “rápida y clara” la flexibilidad perseguida para las empresas, será necesario aprobar “una reforma más radical”, subraya.

Por lo demás, el Fondo cree necesario también dejar de vincular salarios e inflación porque, dice, es una “práctica inconsistente” con el funcionamiento de la unión monetaria y particularmente perjudicial en momentos de alto desempleo, choques estructurales e inflación de costos. Además, las indemnizaciones por despido deben reducirse más y deberían de estar mejor diseñadas, dice el FMI, para hacer más atractivas las contrataciones permanentes en un país donde hay casi 5 millones de desempleados (21% de su población activa).

El Fondo, por otra parte, insta también a España a completar la reforma del sector financiero dado que, según sus expertos, persiste la presión sobre el sector porque no están claras las perspectivas de beneficios para la banca y hay todavía dudas sobre si las entidades han reconocido plenamente sus pérdidas inmobiliarias. Para despejar interrogantes, el Fondo aconseja reestructurar rápidamente o vender los bancos más débiles.

En líneas generales, el informe insiste una y otra vez en la necesidad de que el gobierno no baje la guardia y mantenga el ritmo de las reformas ya que, pese al proceso de recuperación gradual, siguen los riesgos. “A corto plazo las condiciones financieras podrían deteriorarse todavía más, reflejando las crecientes preocupaciones por los riesgos soberanos en la zona euro”, afirmó el Fondo. Eso, según el organismo, podría ejercer presión adicional sobre la deuda soberana y los costos de financiación de los bancos españoles, lo que a su vez podría lastrar la economía real.

Efe, dpa y Ansa



Nova ruta ou escisión

Destacados militantes e cargos da comarca da Coruña lanzan un manifesto e advirten de que ou hai unha "refundación inmediata" do BNG ou será hora de "artellar un instrumento" á marxe

Como asegurou o portavoz nacional do BNG, Guillerme Vázquez, o luns pasado, "salvo terremoto nuclear", a formación frontista celebrará, este ano, a súa pendente Asemblea Nacional Ordinaria. Un conclave ó que, no entanto, podería chegar un Bloque algo diferente ó que hoxe coñecemos. Os resultados das eleccións municipais do domingo pasado, que implican que os nacionalistas obtiveron en toda Galicia 55.000 votos menos, perderon 71 edís con respecto ós comicios do 2007 e no 25% de concellos non terán representación ningunha na corporación, fixo estalar o que levaba tempo en "estado latente". Despois dos problemas carrexados o ano pasado durante a confección das listas electorais do BNG, onde a UPG logrou impoñerse de xeito maioritario, nalgúns casos incluso poñendo couto a persoas cuxa traxectoria probaba que a aplicación do seu modelo a nivel municipal funcionaba e era apreciado, agora algúns militantes independentes, irmandiños e tamén de +Galiza piden contas e lanzan unha advertencia: Ou o BNG se refunda xa, ou será hora de abandonar o barco.

Isto é, precisamente, o que reivindican destacados militantes e incluso cargos orgánicos e institucionais do BNG da comarca da Coruña. Trátase da xente próxima a Henrique Tello, entre a que tamén está, por exemplo, o presidente do Consello Local, Afonso Sánchez Regueiro, ou o aínda edil en funcións en María Pita e membro do Encontro Irmandiño Mario López Rico, Paco Gallego, Xavier Iglesias, de Cambre, e un longo etcétera. A través dun "contramedio" bautizado co nome de "mardoorzán", publicaron o manifesto Fagamos algo novo. Nel aseguran que "o forte e simultáneo retroceso electoral demostra a incapacidade do BNG para liderar as esquerdas e frear o avance dun PP controlado pola extrema dereita". "O 22-M veu confirmar que a perda do goberno da Xunta non foi diagnosticada nin tratada como cumpría polo nacionalismo, a pesar dos avisos e voces que reclamamos unha reflexión fonda e obrar en consecuencia". Lembrar que "desde 1995 o BNG da Coruña aumentou a súa presenza social e institucional, até o punto de propiciar a derrota electoral do vazquismo (...) mais en vez de apostar pola continuidade do equipo de persoas que puxeron ao nacionalismo no mapa e que lograron o seu teito electoral, quen mandan hoxe no BNG quixeron derramar ese capital político a prol dunha política de control xerárquico da organización cuxo resultado está á vista". Poñendo como exemplo A Coruña, aseguran sen embargo, que a cidade "non é un caso illado". Críticos con que a Dirección Nacional do BNG avalíe os resultados do domingo como, en palabras de Guillerme Vázquez, "modestamente satisfactorios", "aceptables" e "dignos", aseguran que "se o BNG non analiza correctamente as causas da súa crise, se non corrixe a súa deriva e traza unha nova ruta, se non é quen de abrirse á sociedade propoñendo un programa político actualizado e unhas canles de participación horizontal e en rede, se non acomete unha refundación inmediata, será chegado o tempo de encetar un novo camiño, de artellar un instrumento novo acaído ao servizo da xente e do país".

Polo momento, o manifesto é apoiado a título individual, nin- gunha das correntes que integran o BNG se suman a el a nivel colectivo, se ben hai membros de todas as familias alleas á UPG. Fontes consultadas aseguran que isto só é o comezo e que nos próximos días poderían aparecer movementos similares noutras comarcas da comunidade.

+G prepara estratexia entre diverxencias internas

Á marxe, os diferentes Consellos Locais do BNG, así como o EI e Máis Galiza como organizacións que integran o Bloque, celebran esta semana reunións de avaliación dos resultados electorais do 22-M para fixar posicións ó respecto do debate que se dará no Consello Nacional deste sábado en Teo. As diferenzas danse tamén no propio seo de cada familia. Na agrupación liderada por Carlos Aymerich e Teresa Táboas cren que é o momento de "reflexionar" para lograr que o BNG sexa "útil" e teña "vocación maioritaria e de goberno", pero admiten diverxencias internas respecto á postura a adoptar, que decidirán hoxe. No conclave nacional desta fin de semana irá a debate, ademais, a proposta do EI para que a Asemblea Nacional sexa "aberta e sen ningún tipo de trabas" a toda a xente do BNG e que se leve a cabo "unha especie de reformulación" do Bloque xa que "cada vez está máis distante da sociedade". Para iso, segundo fontes consultadas do EI, sería necesario abrir un proceso de "reafiliación", algo que, consideran, non será posible se determinados dirixentes non abandonan a cabeza da fronte e advirten que malia os intentos de "diálogo" e de "pactos" que aseguran que está a realizar estes días o portavoz nacional, por parte do EI "non hai nada que dialogar".

Desde a UPG, pola contra, albiscan un "clima tranquilo. Hai suficientes condicións obxectivas para que os debates poidan cristalizar nunha asamblea nacional de unidade", aseguraban onte, para dicir que as discrepancias entre "os tres grupos básicos" da organización "se poden acercar e sintetizar nun único proxecto. Xosé Manuel Beiras e Paco Rodríguez teñen un alto sentido da responsabilidade e primarán o futuro do Bloque por enriba de todo", rematan.

Pérez Lema: "Non se lle pode botar a culpa ó momento"

O avogado Xosé Antón Pérez Lema foi secretario de Pablo González Mariñas no tripartito dos oitenta e de Anxo Quintana no bipartito na Xunta. Membro fundador do IGEA e de Máis Galiza.

A baixada na Coruña víase vir...

Hai un ano dei a coñecer o meu posicionamento sobre a necesidade dunha candidatura de unidade das familias a nivel orgánico, pero sobre todo como proxección social.

A marcha de Henrique Tello deu paso á renovación da lista...

Penso que o proceso foi desenfocado porque se traballou en clave orgánica e as organizacións políticas non poden falar en marciano e teñen que estar encardinadas na sociedade. Todo eso creou unha de-safección na Coruña e nos provocou una irrelevancia social.

¿Pide responsabilidades?

Os resultados foron moi malos, chegar a perder o 40% de votos, ¿que hai que facer?, home, Santi Domínguez, por unha perda moi semellante, puxo o cargo a disposición, o que comparo á tradición que inaugurou Quintana no 2009. Non se lle pode botar a culpa o momento político porque todos son sempre complexos.

Volven tempos duros ó BNG...

En outono hai unha asamblea ordinaria, é esta debe ser a da refundación do BNG, teñen que mudar os alicerces organizativos para adaptarse o s.XXI. Debe ser unha organización máis horizontal, simplificada e participativa, menos burocratizada e que os alicerces se achegen os cambios da sociedade e da realidade da Galicia urbana.

¿Xiro de formas ou ideolóxico?

A política debe ser máis institucional, non se pode basear en ir de pancarteiro e no seguidismo dun sindicato. Non temos que convertir a ninguén, temos que convencer co noso traballo político e institucional, dando solucións os problemas da xente nos parámetros do nacionalismo, a cohesión social e inclusividade; non podemos explicar Galiza en termos de loita de clases. Velaí o éxito dos escoceses que pasaron do dogmatismo ó practicismo.

fonte

Feijoo resta importancia a las protestas de los emigrantes por su exclusión

El presidente de la Xunta ha insistido hoy en que lo más importante es garantizar la «transparencia» mediante el voto en urna de cara a las próximas elecciones generales.

El presidente de la Xunta, Alberto Núñez Feijoo, ha restado hoy importancia las protestas convocadas por colectivos de emigrantes ante la imposibilidad de participar en los comicios municipales, y ha insistido en que lo más importante es garantizar la «transparencia» mediante el voto en urna de cara a las próximas elecciones generales.

«Si por mi fuera habría que distinguir entre los gallegos que nacieron en esos ayuntamientos y los descendientes de esos gallegos que ya nacieron fuera de esos ayuntamientos», ha asegurado Núñez Feijoo en declaraciones a los periodistas tras participar en un acto en Betanzos (A Coruña).

No obstante, la reciente reforma de la ley electoral -defendida por Núñez Feijoo «en aras del consenso»- sólo permite el derecho al voto en los comicios locales a aquellas personas que están en el censo electoral de residentes, lo que implica que por primera vez los emigrantes gallegos -incluidos en el censo de residentes ausentes (CERA)- no podrán votar.

Por ello, colectivos de emigrantes han convocado para el próximo viernes día 20 una jornada de protesta en los diferentes consulados.

Núñez Feijoo ha restado importancia a estas protestas -aunque ha señalado que subrayan el «interés» de los emigrantes por participar en los comicios- y ha remarcado la necesidad de garantizar la «transparencia» en la gestión del voto emigrante, «el cómo» en lugar del «cuándo».

Ante las próximas elecciones generales, el presidente gallego ha insistido en el voto en urna y con acreditación previa de nacionalidad y personalidad como mejor alternativa de «transparencia».

fonte

Los nacionalistas escoceses logran una histórica victoria

Han conseguido los 65 escaños que otorgan la mayoría absoluta y que les permite convocar un referéndum de independencia

En el resto del país los laboristas son la fuerza más votada seguida muy de cerca de los conservadores del primer ministro David Cameron

 

La histórica mayoría absoluta obtenida por el Partido Nacionalista de Escocia (SNP, en sus siglas en inglés) en las elecciones al Parlamento celebradas la pasada jornada abren la vía para la convocatoria del ansiado referéndum sobre la independencia del territorio respecto a Reino Unido.

Tras empezar la campaña electoral por detrás de los laboristas en las encuestas, el SNP, que se estrenó en el poder la pasada legislatura con un Gobierno en minoría, ha logrado los 65 escaños que otorgan la hegemonía en la asamblea de Holyrood, el umbral que permite a la formación aprobar la ley necesaria para la convocatoria de un plebiscito en algún momento de los cinco años que durará el próximo mandato.

A pesar de que en las últimas elecciones esta promesa había centrado el programa electoral, no pudo materializarse por la oposición de la mayoría del arco parlamentario. En esta ocasión, sin embargo, el referéndum no había focalizado las apuestas para apelar al apoyo de los ciudadanos, que se centraron en la recuperación económica y la creación de empleo.

El primer ministro británico, David Cameron, felicitó ya a los nacionalistas, que son los primeros que ostentarán la mayoría absoluta en la historia del Parlamento de Escocia. No obstante, aunque prometió colaboración, advirtió ya de que, en cuanto a las aspiraciones independentistas, hará "campaña por mantener la unidad de Reino Unido ". "Con cada fibra que tengo", aseveró.

La victoria del SNP se contrapone a la pérdida de apoyo de laboristas y liberal-demócratas, las dos formaciones que durante dos mandatos consecutivos habían compuesto la coalición a la que los nacionalistas desbancaron en 2007. El ministro principal, Alex Salmond, definió los resultados obtenidos como "históricos" y aprovechó para reabrir el debate sobre una campaña electoral criticada por el agrio enfrentamiento entre los contendientes. Con un 64 por ciento de los votos en su circunscripción, Salmond celebró que en las elecciones de ayer triunfase la opción que "no insultaba la inteligencia de los escoceses".

El programa electoral de su partido incluía propuestas como la congelación de las tasas municipales durante cinco años, proteger el presupuesto para Sanidad y el número de agentes de Policía, según Salmond, las apuestas que "interesan a la gente", si bien los laboristas los acusaron de no incidir en la cuestión del referéndum para evitar perder el voto del electorado más moderado en torno a la independencia.

Debacle liberaldemócrata

Según los primeros resultados en la elecciones autonómicas inglesas, el partido más perjudicado ha sido el Liberaldemócrata, componente minoritario en la coalición con los conservadores en el Gobierno. Las primeras proyecciones de voto de la BBC para las elecciones municipales sitúan en primer lugar a los laboristas con un 37 por ciento, seguidos de los conservadores, que parecen aguantar mejor el desgaste de lo esperado con un 35 por ciento, y los liberaldemócratas, con sólo un 15 por ciento.

En la ciudad de Sheffield, circunscripción electoral del líder liberaldemócrata, Nick Clegg, a quien se considera el gran derrotado, los laboristas han superado a ese partido y se han convertido en mayoritarios en ese Ayuntamiento tras un total de arrebatar nueve escaños a sus rivales. En otra gran ciudad, Liverpool, los liberaldemócratas han cedido a los laboristas once puestos de concejal y también en Manchester, donde todo apunta a fuertes pérdidas para el partido de Clegg.

En las elecciones al Parlamento autónomo de Gales, los laboristas confían en conseguir una clara mayoría y gobernar por primera vez en solitario sin el apoyo de sus socios actuales, los nacionalistas de Plaid Cymru.

En Irlanda del Norte, donde el recuento de los votos comienza esta mañana, el Partido Democrático Unionista (DUP), del ministro principal, Peter Robinson, y el Sinn Fein, antiguo brazo político del inactivo IRA, que gobiernan juntos, confían en afianzar su posición como los partidos más votados. Todo indica que Robinson continuará como jefe del Ejecutivo de Belfast y Martin McGuinness, "número dos" del Sinn Fein, como su adjunto, a pesar de que los republicanos aún tienen esperanzas de superar al DUP y convertirse, por primera vez en su historia, en el principal partido norirlandés.

fonte

El PP usa una ley contra Batasuna para excluir de las urnas a un alcalde gallego

El regidor está inhabilitado en sentencia no firme por un delito de su antecesor

La reforma de la Ley Electoral aprobada en el Congreso el pasado enero, con los votos de PSOE y populares, le ha servido al PP gallego para excluir de la contienda electoral a Xaquín García Couso, alcalde nacionalista del BNG de Arzúa (A Coruña), una pequeña localidad de 6.000 habitantes. Y ello a sabiendas de que la modificación de la norma tiene como objeto en su preámbulo "evitar que formaciones políticas ilegales o quienes justifican o apoyan la violencia terrorista puedan utilizar nuevas vías para, fraudulentamente, concurrir a futuros procesos electorales y obtener representación institucional". Así, serán inelegibles "los condenados por sentencia, aunque no sea firme, por delitos de rebelión, de terrorismo, contra la Administración Pública o contra las Instituciones del Estado".

Para impugnar ante la Junta Electoral de Santiago al regidor García Couso, y conseguir que esta lo haya declarado "inelegible", los populares se han apoyado en una sentencia no firme que lo condena a seis meses de inhabilitación por no ejecutar el derribo de un edificio. El veredicto procede en realidad de una actuación de su antecesor en el cargo, Manuel Moscoso, del PP, a quien la justicia sí había emplazado en firme a echar abajo el inmueble. Fue en 1997, seis años antes de perder el puesto tras ser derrotado en las urnas por una coalición entre nacionalistas y socialistas.

Ayer, el Tribunal Constitucional rechazó admitir a trámite el recurso de amparo presentado por el BNG. "Una decisión nunca vista en la historia del Constitucional", protestó el líder de los nacionalistas, Guillerme Vázquez, "no jurídica, sino política". El alto tribunal no ha apreciado "trascendencia constitucional" en el hecho y se ha negado a entrar en el fondo del asunto. Ya solo la Fiscalía del Estado, a instancias del fiscal general, Cándido Conde-Pumpido, puede presentar un recurso de súplica y lo tendría que hacer antes de tres días. A ello lo emplazó Guillerme Vázquez, que habló de "atropello democrático" y se refirió al "contexto general de restricción de las libertades democráticas en el Estado español" en el que han sucedido los acontecimientos.

Pero la denuncia del PP es solo el último capítulo de una historia ya larga. Antes de solicitar la impugnación del alcalde García Couso, a quien incluso el ministro de Fomento, el socialista José Blanco, ha mostrado su solidaridad, el ahora candidato de la derecha en Arzúa, Armando Cascón, había intentado sobornar al regidor.

Fue cuando, como director de la radio municipal con puesto de funcionario, Cascón le ofreció información favorable y relegar a la inopia informativa a la oposición -socialistas y sus actuales compañeros del PP, que lo fichó en marzo- a cambio de que el Ayuntamiento le subiese el sueldo un 50%, de 1.000 a 1.500 "euros líquidos al mes, 14 pagas". El alcalde se negó y la conversación, mantenida en agosto de 2009, trascendió el mes pasado, ya que, aconsejado por su abogado, García Couso la había grabado tras contratar una agencia de detectives.

fonte

Beiras ve uns comicios "propios do franquismo"

Máis de cen galegos asinan un texto contra a "infracción de dereitos básicos" que cometen Goberno e poder xudicial nas listas do País Vasco

"Como podemos pensar que van ser estas eleccións? Pois máis ou menos como as do franquismo". Asegurábao onte o catedrático emérito da USC e actual líder do Encontro Irmandiño, Xosé Manuel Beiras, nunha roda de prensa na que, acompañado pola xornalista Comba Campoy e pola portavoz de Causa Galiza, Charo Lopes, presentaron o manifesto Democracia para Euskal Herria, un texto que xorde da "iniciativa cidadá", que leva xa varios días circulando pola rede e que conta co apoio inicial de 120 sinaturas, mostra de que en Galicia existe unha "ampla mase crítica posicionada" que resposta, en palabras de Campoy, "ós atropelos que está a acometer o Estado contra dereitos fundamentais" como son os de que o soberanismo vasco poida concorrer ás eleccións do 22 de maio.

"Ser vasco e exercer como tal é delito para o Estado", exclamou tamén Lopes, quen atacou o "posicionamento hostil" do actual goberno español e tamén dos xuíces e preguntouse "u-la división de poderes?" despois de que, salvo revogación do Tribunal Constitucional, se lle impida ás listas da coalición Bidu -formada por Eusko Alkartasuna e Alternatiba-, concorrer ós comicios municipais deste mes.

Beiras, como persoa con "vivencia e memoria do que foi o franquismo", "calibrou" en que medida o que pasará nestas eleccións se parece ó que pasaba "no Réxime". Sen dubidalo, denunciou que o de agora é propio do "totalitarismo". O ex líder do BNG "subscribiu" o artigo publicado por tres profesores vascos no xornal Deia, ó que deu lectura parcialmente, para ratificar a súa postura de que estas eleccións, sen Bildu, serán "ilexítimas". "Non serán unhas eleccións democráticas e o poder que xorda delas non terá lexitimidade democrática, non só en Euskadi, xa que a infración de principios fundamentais levaría a invalidar os comicios municipais en todo o Estado", advertiu, despois de preguntarse qué pasaría se o tribunal de Estrasburgo falla e di que a decisión do Goberno español atentou contra os dereitos humanos ó invalidar Bildu. "Que fará ese terrorista chamado Rubalcaba, provocador? Repetir as eleccións?", se preguntou Beiras, quen reafirmou que o que está a practicar o Goberno central é "violencia total e absoluta de Estado".

Beiras asegurou que detrás das decisións tomadas, só "priman os intereses de PP e PSOE de garantir que controlan todas as institucións en Euskal Herria" e asegurou que nas últimas autonómicas, "se a esquerda abertzale non fora excluída das eleccións, Patxi López hoxe non sería lehendakari. Agora queren facer o mesmo nas deputacións forais, que son as que teñen a potestade de recadación fidcal. Se PP e PSOE pasan a controlar as deputacións, será a consumación dun país controlado polas forzas de ocupación e todo demócrata debería reaccionar, porque senón é que non é demócrata e que non exerce como tal e será cómplice do abuso, aténdose a iso de ¿quen será o próximo?", advertiu o nacionalista galego. "A nós xa nos está a tocar, con estes animais da brigada de demolición que temos na Xunta", rematou.

"Obama e Osama son como doutor Jekyll e míster Hyde"

Como sempre que Beiras protagoniza unha intervención pública, os xornalistas presentes quixeron saber a súa opinión ó respecto de diversos temas. Un deles, o anuncio por parte de EEUU de que asasinou a Osama Bin Laden. Segundo o líder do Encontro Irmandiño, o que se vive estes días non é máis que "unha demostración de que os ianquis son os novos nazis. Estamos no cuarto Reich , só que a escala mundial", dixo, para afirmar que "Osama e Obama son como o doutor Jekyll e míster Hyde, non pode existir o un sen o outro", despois de confundir e mesturar os nomes de ambos intencionadamente. Así mesmo, tamén denunciou que a "comunidade internacional" da que se fala "non existe" e que "os países satélites de EEUU son hoxe moitos máis que os que tiña a Unión Soviética".

O manifesto pódese apoiar a través da rede

Ó manifesto, que denuncia a "instrumentalización política da xustiza", esixe a "restauración en Euskal Herria de todas as liberdades e dereitos constitucionalmente recoñecidos" e tacha de "negativo para a sociedade galega" os "actuais procesos de recentralización política e económica", pode sumarse todo aquel que o desexe a través da web www.democraciaparaeukalherria.blogspot.com. Polo de agora, máis de cen persoas de todos os eidos galegos xa o subscribiron, representantes do movemento feminista, ecoloxista, de organizacións sociais, destacados membros de partidos políticos, xente da cultura, "unha ampla variedade" de xente que apoia un texto "aberto" para evitar que ningunha forza política protagonice a iniciativa que quere ser "cidadá".

fonte

O dereito dos povos a decidirmos I

Por Xosé Manuel Beiras
Cada día que pasa, acontecen feitos e agroman fenómenos que inequívocamente sinalan que o actual rexime político español e a cidadanía que o padece camiñan en direición contraria e sentido histórico inverso un da outra. Mentres a vertixinosa involución político-institucional arestora en curso está a reducir a cinzas o deseño constitucional dun Estado social de dereito, unha economía social de mercado, e unhas autonomías políticas de primeiro rango para as irredentas "nacionalidades históricas", a cidadanía activa, é dicir, exercente como tal, está a reorganizar o seu artellamento nesas tres frontes cardinais de combate dentro da sociedade civil, no senso gramscián do conceito -a dos dereitos e liberdades fundamentais do cidadán, a do escalazado "welfare-state", e a da realidade plurinacional da pell de brau, en metáfora de Espríu. Medra a diverxencia antre esas duas dinámicas, e comezan a proliferar os síntomas de que pode desembocar, mesmo se cadra abruptamente, nun divorcio irreversíbel antre a "sociedade civil" e a "sociedade polìtica" no espazo peninsuar. Síntomas que o poder político non sabe ou non quer abesullar, coma quen, nun territorio volcánico, non presta atención á emerxencia de fumaceiras que anuncian unha erupción.

Por unha banda, no plano político-institucional, coido que non resulta esaxerado diagnosticar que o rexime político áchase en proceso de descomposición -unha etapa desta segunda Restauración borbónica en certo xeito análoga ou equivalente á da primeira hai cousa de cen anos. O pacto constitucional está rompido por obra dos mesmos actores que foran os seus artífices hai un terzo de século, a soberanía "nacional" cedida á UE e o FMI, os inquilinos do aparello de estado manexados coma monecos de ventrílocuo polo poder imperial e os seus missi dominici, o poder xudicial a facer "mangas e capirotes" dos dereitos cidadáns á marxe de calquer control democrático, a xerarquía católica reinstalada no sectarismo inquisitorial da "cruzada", e o capital financeiro transnacional convirtido en bailleur de fonds dunha metamorfose do nazi-fascismo encarnado nunha ultradereita reacionária e xenófoba disfrazada de popular: a farsa tráxica está servida no "corral nublado" de Max Estrella.

No entanto, por outra banda, a cidadanía activamente desalienada, a que non está disposta a que os cidadáns sexamos reconvirtidos en súbditos, reactiva ou reformula en redes a sua resistencia fronte a poderes económicos, políticos e mediáticos que sistemáticamente agreden nos seus dereitos e intereses ao común cidadán que constitue a maioría social, tanto máis desprotexida canto que a maioría dos trebellos e artefactos ideados e construídos no seu día para representárena e defendérena téñense ido tornando ineficientes ou obsoletos, cando non remataron por funcionaren à rebours. Nese proceso de rearme cidadán, unhas veces rexenéranse ou revitalízanse orgaizacións previamente existentes destragadas ou aletargadas, outras innóvase con fórmulas e métodos que se inspiran, transformándoos, nos forxados no decurso dos grandes movementos emancipadores dos dous pasados séculos -os combates polas liberdades cívicas, as loitas de clase, e os procesos de descolonización e autodeterminación dos povos asoballados. Pero, endemáis, vanse incorporando os enxendrados na esperiéncia dos movementos sociais antisistémicos, xurdidos primeiro e primordialmente na periferia do sistema-mundo fronte á "globalización" ultraliberal durante o último terzo de século, e nos que son chaves a prática da auto-orgaización e a democracia horizontal.

Boa parte deste proceso decorre soterradamente, coma o traballo da vella toupa, baixo a epiderme do corpo social, e nese traxecto a sua actividade non resulta ostensíbel. Eis por que, cando emergulla, adoita acontecer contra pronóstico e como por xeración espontánea -fenómeno consabidamente tan alleo á dinámica social coma á biolóxica. E decote fronte a unha creba ou unha falcatruada do Estado. Así aconteceu na Galiza cando do masivo movemento cidadán Nunca Máis fronte á catástrofe ecolóxica, inanque nada natural, ocasionada polo naufraxio do petroleiro "Prestige" e a necedade do "señor de los hilillos", don Mariano. E así tamén, en Catalunya, coa iniciativa cidadán de convocar consultas a nível municipal sobre a sua independéncia nacional, fronte á indignante bulra consumada polos poderes e institucións do Estado español no esperpéntico "affaire" do Estatut. Paralelamente -millor diría converxentemente- en Euskadi, a base social da esquerda "abertzale" redeseña a sua expresión política, nunha teimosa percura de novas fórmulas eficientes para o logro da paz cívica interna na que proseguir o seu proceso histórico de autodeterminación -mentres a única que non cede un chisco é a violencia institucional do "Estado penitencia", que diría Loïc Wacquant. Tres expresións distintas dun mesmo proceso de reorgaización da cidadanía activa perante un problema común, en tres espazos sociopolíticos diferentes tocantes á sua idiosincrasia ideolóxico-cultural, á sua estrutura social interna, á sua traxectória histórica e ás manifestacións específicas da sua relación conflitiva co Estado español -incluída a forma peculiar de incidéncia en cada caso do fraude da "reforma plolítica" no episodio da transición ao post-franquismo.

Iste é, na miña opinión, o contexto no que compre facermos a leitura da consulta sobre a independéncia de Catalunya celebrada en Barcelona o pasado 10 de abril, como etapa final dun proceso aberto pola iniciativa pioneira no pequeno concello de Arenys de Munt hai cousa de ano e meio, e en cuxas sucesivas convocatorias tiven a fortuna de ser testemuña como observador convidado -e das que vos levo dado conta nesta páxina do GH. A consulta de Barcelona constituía un repto moi singular: as especiais dificuldades que, para a metodoloxía destes referendums non institucionais, supuña abordalas nas cidades grandes, exacerbabanse no caso desa grande urbe hoxendía moi cosmopolita e multicultural, onde o peso relativo de povoación de moi diversa procedéncia e non, ou apenas, integrada no imaxinario catalán é moito meirande. Requería reduplicar os esforzos en orgaización, continxentes de voluntariado e metodoloxía de traballo, e durante un período preparatorio maior. Era, xa que logo, un repto que por unha banda implicaba un risco adicional moi superior ao das consultas precedentes, e por outra banda, en troques, o impacto e resonáncia do resultado serian moito meirandes dentro e fóra do país: un fracaso da consulta en Barcelona podía dar ao traste con boa parte dos efectos do éxito colleitado nas anteriores.

Durante a miña xornada como observador, os meus amigos do CIEMEN confesaban que acadaren unha participación do 15% sería moi satisfatório. Ora, como xa é sabido, a participación superou o 21% -cun 91% "si", un 7% "non", e o resto votos en branco. Reparade neste contraste: poucas semanas antes, a alcaldía de Barcelona convocara institucionalmente un referendum, con grande aparato propagandístico, sobre un controvertido proxecto de reforma no eixo urbán da cidade -e a participación apenas acadara o 12%. E por certo, relembrades cál fora a cota de participación no referendum galego do Estatuto de autonomía do 21-12-1980?; pois consultade os xornais do día seguinte -e veredes. Coido que o devandito contraste resulta elocuente verbo da diagnose exposta por min máis arriba: o decurso diverxente da credibilidade das actuais institucións políticas e a conciencia activa do común en trance de recuperar a iniciativa cívica, social -e política tamén, no senso máis xenuino do conceito. Ou sexa: da cidadanía activa que entende a "sociedade civil" como o escenário das dinámicas de contradición e confrontación social e ideolóxica determinantes da hexemonía que se proxecta sobre a "sociedade polìtica".

Ao remate da xornada, algúns xornalistas perguntabanme cál coidaba eu que ía ser a reacción dos poderes estatais. Díxenlles que a de sempre, pro que me importaba pouco. O importante era a dinámica endóxena do, neste caso, povo catalán e o salto que supuña a esperiéncia das "consultas" no seu proceso cívico-político de autodeterminación -e non tanto polos resultados cuantitativos canto polo cambio cualitativo de panorama que abría para a continuación dese proceso. Os poderes do estado xa se verían obrigados a "quereren" dialogar, cando o proceso acadase o seu ponto de masa crítica. Se aínda daquela estaban a tempo, claro. Porque se cadra xa non estarían en condicións de impediren a "ruptura", de amañaren outra "transición" -de repetiren o fraude polìtico consumado hai un terzo de século no corral nublado hispano. Nen nesta dimensión problematica das cuestións nacionais aínda pendentes, nen no da opresión e esplotación das xentes traballadoras, nen tampouco no da definitiva emancipación cidadá frustrada no post-franquismo. En suma, nas tres dimensións dialéticas axiais para a instauración da independéncia e a liberdade republicás no senso riguroso do conceito -coa indispensábel e correlativa exclusión de calquer "restauración" institucional arqueolóxica, madia leva. Ésa é a miña espranza -a nosa espranza, quero dicir: a d@s cidadáns do común democráticamente exercentes, sexamos galeg@s, cataláns, euskaldúns ou españois de nación..

fonte

Dispostos a emigrar por traballo case un 50% dos galegos

O 42% dos traballadores españois está disposto a cambiar de país para traballar ·· A cifra elévase ó 47% en Galicia e ó 70 en Navarra

Unha das opcións que con máis frecuencia se escoitan para afrontar a actual situación económica é a de cambiar de país por cuestións laborais. Segundo o Estudo de Mobilidade Internacional Laboral elaborado por Randstad, líder en solucións de recursos humanos, un 42% dos traballadores españois estaría disposto a cambiar de país para atopar un posto de traballo, unha cifra significativamente inferior á de mobilidade dentro de España, que se sitúa nun 65%.

Isto indica que os traballadores españois aínda que incrementaron notablemente a súa mobilidade laboral, aínda son reticentes a deixar España por un emprego e prefiren empregos máis próximos á súa localidade de residencia. Así o poñen tamén de manifesto os datos oficiais: 37.000 persoas abandonaron España durante 2010, cifra que parece se vai incrementar en 2011, xa que só no primeiro trimestre 14.109 persoas abandonaron o país. O informe de Randstad tamén destaca o grao de percepción que existe entre os cidadáns das diferentes comunidades autónomas. Os navarros (70%) son os que máis dispostos están á hora de afrontar unha oportunidade profesional fóra de España, seguidos de andaluces (56%), castelán manchegos (48%), galegos (47%) e madrileños (45%). No lado oposto, os españois que menos interese demostran nesta materia son rioxanos (20%), baleares (27%), asturianos (30%), cántabros (30%) e castelán-leoneses (35%).

Os datos reflicten a situación que están a vivir moitas persoas en España e que lles impide integrarse no mercado laboral: a menor mobilidade laboral, menor empregabilidade e xa que logo máis dificultades de saír do desemprego, tal e como confirma o último dato do Ministerio de Traballo, que sitúa a taxa de parados no mes de marzo en 4.333.669 desempregados.

En definitiva, o estudo elaborado pola compañía líder en solucións de recursos humanos describe o perfil actual do cidadán móbil a nivel internacional que se atopa no noso país. Trátase dun home, actualmente no paro, cunha idade comprendida entre os 25 e os 34 anos de idade, con estudos universitarios e estranxeiro. "A mobilidade laboral preséntase como un factor imprescindible á hora de aumentar a empregabilidade e as posibilidades de acceder a un posto de traballo. O emprego na mesma empresa, cidade e coas mesmas tarefas para toda a vida pasou á historia", conclúe Marta Valer, directora de Grandes Contas de Randstad. Agora o candidato ha de ser consciente de que o único xeito de ser un empregado atractivo e con posibilidades de acceder a máis e mellores oportunidades laborais é desterrar a idea dun único tipo de contrato e abrirse a novos horizontes profesionais alí onde xurdan.

fonte

O Bloque "ameaza" con facer que a lei se aplique a todos

Feijóo avisa de que "non é" o seu partido o que "inhabilita" o candidato do BNG en Arzúa senón "un xuíz"

O voceiro do Grupo Parlamentario do BNG, Carlos Aymerich, advertiu onte de que a formación nacionalista "se encargará" de que a lei de partidos se aplique "a todos" os imputados con sentenza -aínda que esta non sexa firme- se se ratifica a inelixibilidade do candidato en Arzúa da súa formación, Xaquín García Couso, despois de que os populares pedisen ante ao xunta electoral esta declaración para o aspirante e actual alcalde da localidade. Foi o aviso que lanzou na rolda de prensa posterior á reunión de

grupo, na que Aymerich recordou que o Bloque non está de acordo co artigo seis da nova Lei de partidos, polo que se declara inelixible a García couso, que foi concibido para delitos de terrorismo e contra a administración pública. Ademais, tamén explicou que as causas de inelixibilidade "son tamén incompatibilidades".

Unha vez expresada esta posición, Aymerich sinalou que "o camiño que se abre" agora, e do que culpa ao PP por pedir a declaración como non elixible para o aspirante de Arzúa, é que calquera imputado que teña unha sentenza non firme, automaticamente teña que abandonar o cargo que ocupa. "Non imos quedar quietos", proclamou.

Neste sentido, afirmou que á cabeza lle veñen casos como "a operación Orquesta -contra a corrupción na Costa da Morte e na que están imputados, entre outros, dous alcaldes do PP (Fisterra e Mazaricos) e o independente de Cee- ou o propio Francisco Camps, presidente da Generalitat valenciana e candidato á reelección.

"No momento en que haxa unha condena non firme, estes señores teñen automaticamente que deixar os seus cargos", advertiu Aymerich en referencia a "se prevalece esta interpretación" que se lle deu ao mencionado artigo da Lei de partidos, e que o BNG considera non acorde coa Constitución Española. "Non imos permitir que só se nos aplique a nós", recalcou o dirixente nacionalista, quen tamén mencionou o rexedor de Tui, que por esta regra tería que estar fóra do seu cargo.

Demora na execución dunha orde de derrubamento

Ò preguntarlle polo cualificativo que lle outorga á presentación desta petición ante a xunta electoral de zona, Aymerich asegurou que se lle ocorren "moitos", pero concedeu "noxento" como adxectivo para o "comportamento" do PPdeG, que mantén en Arzúa un candidato que "intentou subornar" o rexedor nacionalista. Por iso, Aymerich observa que, canto menos, se trata dunha actitude de "descarado", e se pregunta se isto é un "exemplo da rexeneración ética e democrática" comprometida polo presidente da Xunta e do PPdeG.

A sentenza que condena o alcalde de Arzúa a seis meses de inhabilitación para o cargo público é debido á demora na execución dunha orde que obrigaba o Concello a derrubar un sexto piso dun edificio construído cando o PP gobernaba no municipio arzuano. Foi ditada en 1999 e os populares gobernaron ata 2003.

Alberto Núñez Feijóo advertiu onte de que "non é" o seu partido "nin outro" o que "inhabilita" o alcalde de Arzúa, senón "un xuíz", tras o que defendeu ser "respectuosos" coas "competencias" da Xunta Electoral e dos xuíces. Cando lle preguntaron respecto diso, Núñez Feijóo advertiu de que a quen "corresponde decidir" non é "aos políticos nin a responsables das administracións públicas, senón á Xunta Electoral e aos xuíces". "Imos ser respectuosos coas competencias da Xunta Electoral e dos xuíces cando ditan unha sentenza", continuou o presidente, tras remarcar que as "responsabilidades" que teñen os políticos non poden, en ningún caso, "premer ou atopar" solucións "distintas" ás que eles "ditaminen".

Igualmente, o voceiro parlamentario do PPdeG, Pedro Puy, afirmou onte que "a lei é igual para todos" e que entende que as xuntas electorais a "aplicarán igualmente" aos partidos nos que haxa casos de candidatos sobre os que pese algún tipo de sentenza de inhabilitación, como acontece co cabeza de lista do BNG en Arzúa.

fonte

O alcalde de Arzúa, declarado inilexible pola Xunta Electoral

Admite unha denuncia do PP contra Xaquín García Couso, do BNG, condenado por un delito contra a Administración pública 

A Xunta Electoral da Zona de Santiago declarou "inelexible" o actual alcalde e candidato á reelección polo BNG na localidade coruñesa de Arzúa, Xaquín García Couso, ó ser condenado "en sentenza non firme, por un delito contra a Administración pública". O acordo da Xunta Electoral responde a unha denuncia do PP desta vila, na que recordaba que o rexedor foi condenado a unha inhabilitación que non cumpriu. Nun comunicado remitido polos populares, instaron o BNG para "cumprir coa lei" e consideraron a situación "moi grave".

No texto da resolución, a Xunta Electoral reclámalle ó BNG que "no prazo de 48 horas emende a irregularidade denunciada" polo grupo local do PP. O documento sinala que a Lei orgánica do réxime electoral xeral (Loreg) establece, tras a nova redacción dada coa reforma do pasado marzo, que "son inelixibles os condenados por sentenza, aínda que non sexa firme, por delitos de rebelión, de terrorismo, contra a administración pública ou contra as institucións do Estado cando a mesma estableza a pena de inhabilitación absoluta ou especial ou de suspensión para emprego ou cargo público". Así, considera que o candidato do BNG en Arzúa "é inelixible", dado que foi condenado e a sentenza estableceu a pena de inhabilitación especial para emprego ou cargo público.

Respecto disto, os nacionalistas anunciaron que presentarán un recurso contencioso contra a decisión da Xunta Electoral, "absolutamente desproporcionada" e que incluso "atenta contra o espírito da Lei" e tachan de "moralmente inaceptable" a acción dos populares, considerando que se trata dun movemento co que tratan de "agochar as súas propias miserias e as súas propias corruptelas". Nun comunicado, a secretaria de Organización do BNG e directora da campaña nacionalista, Montse Prado, censurou que o PP trate de impugnar a candidatura de Xaquín García Couso, e afirmou que irán ata o Constitucional se é preciso.

A representante do BNG afirmou que se trata dun "problema exclusivamente administrativo e menor". "É unha incidencia moi frecuente na administración municipal", dixo Prado, que tachou de "escándalo" e de "mostra de enorme cinismo" este intento de "equiparar os casos de corrupción, nos que o PP si é especialista, co que é simplemente a demora na execución dunha sentenza de derruba dun piso dun edificio".

Máis aló, reprochoulles ós populares que fagan a denuncia cando a sentenza de inhabilitación "non é firme" e cando "non houbo nin sequera orde de execución por parte do xulgado". Ademais, Prado afirmou que a orixe deste problema está nas "irregularidades cometidas" na construción dun edificio en Arzúa, que "teñen que ver co período de goberno do PP".

"Foi un alcalde do PP o que permitiu a construción dun piso ilegal e foi ese alcalde o que en primeira instancia se negou a derrubalo", recriminou a nacionalista, que considerou "gravísimo" que os populares se amparen dunha lexislación de excepción, a recente reforma da lei electoral, prevista para delitos que inclúen o terrorismo.

A CERNA

Non derrubou o piso dunha casa
O rexedor Xaquín García Couso foi condenado a seis meses de inhabilitación en cargo público por un delito de desobediencia á Administración pública, por non derrubar o sexto andar dun edificio cuxo número de alturas foi considerado ilegal por parte do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG).
fonte

Os pactos ofrecidos por Feijóo ao ser elixido decaen aos dous anos

Na súa toma de posesión o presidente apostou por lograr “consensos” coa oposición sobre a lingua, a “rexeneración democrática” e a crise.

Tal día coma hoxe de hai dous anos, a cúpula do PPdeG ollaba con inquedanza ao ceo de Compostela. Unha vez rematado o debate de investidura, na praza do Obradoiro erguíase un gran palco no que Alberto Núñez Feijóo escenificaría, despois de prometer o cargo de presidente da Xunta no Parlamento, o retorno dos populares ao poder.

Tras o acto protocolario no Pazo do Hórreo, con presenza de todos os ex presidentes, de representantes de PSdeG e BNG e do vicepresidente terceiro do Goberno central, Manuel Chaves, a xornada adquiría ton monocolor para que Feijóo procedese a darse o seu primeiro gran baño de masas presidencial. Flanqueado pola súa familia, Mariano Rajoy, Esperanza Aguirre e Alberto Ruiz Gallardón, e cos roncóns da rehabilitada Real Banda de Gaitas da Deputación de Ourense de fondo, o novo presidente lanzaba no Obradoiro todo un abano de grandes pactos que, dous anos despois, continúan no caixón dos asuntos pendentes de pór en marcha.

Baixo o título xenérico de “un galego máis”, Feijóo despregou un discurso no que “o galeguismo consciente” de Ramón Piñeiro, dicía, debía ser a base para a “unidade” en “tempos de dificultades”. A primeira gran oferta para concretar esa “unidade” pasaba polo que fora un dos grandes cabalos de batalla da campaña do PPdeG: a lingua galega. No único treito do discurso pronunciado en castelán –por estar, sobre o papel, dirixido aos galegos da emigración–, Feijóo louvaba á Galicia “orgullosa de sí misma, que es capaz de expicar en castellano, a aquellos que no son gallegos, que en Galicia tenemos una lengua propia, que amamos y que escogemos en libertad”, proclamaba.

Nesta liña, o presidente acabado de nomear amosábase convencido de que “a liberdade só pode molestar a aqueles que non a queren para os demais”. Por iso, e apoiándose no seu Contrato con Galicia –denominación que o PP lle aplicará aos catorce puntos nos que resumira o seu programa electoral–, Feijóo aseguraba que dende a Xunta traballaría para “recuperar os consensos en torno aos nosos símbolos identitarios, moi especialmente no idioma”, xa que “o galego ten que ser un instrumento de unión, nunca de imposición, e debe garantirse a liberdade”.

Malia a esa declaración de intencións, no ecuador da lexislatura semella, cando menos, tan lonxe coma en 2009. Co novo decreto do plurilingüismo en vigor malia á oposición de PSdeG e BNG pero tamén da comunidade educativa case en pleno, os populares rexeitaron en diversas ocasións pactos parlamentarios para basear a súa política no Plan Xeral de Normalización aprobado por unanimidade en 2004. Do mesmo xeito, e coas eleccións municipais como pano de fondo, mesmo resucitan debates coma o da toponimia bilingüe na cidade da Coruña.

Alén da cuestión lingüística e identitaria, o discurso de Feijóo tamén apostaba pola “acción conxunta e coordinada” de todas as forzas políticas e sociais “para facer fronte con maior eficacia á crise económica”. Nesta liña, o novo titular do Goberno asegura que as “siglas dunha opción política” coas que chegara ao poder “se trocan no escudo de Galicia, que nos representa a todos”. Así, dicía os “novos tempos” serían de “diálogo, de pacto, de acordo”. Sobre eses principios, anunciaba, poríase a traballar na “lóxica esixencia de que a prioridade do Goberno sexa combater o paro e que Galicia sexa unha terra de oportunidades”.

Fronte a esa oferta, o que o Executivo situou coma o seu gran proxecto económico, o Plan Estratéxico, saíu adiante só co apoio do PP, que apenas aceptou algunhas achegas concretas dos socialistas e ningunha dos socialistas. Do mesmo xeito, o acordo acadado no Debate do Estado da Autonomía de 2009 para abordar un eventual pacto anticrise non chegou a concretarse e, na segunda edición deste debate, o pasado marzo, as propostas nesta liña efectuadas por PSdeG e BNG non tiveron eco nas filas populares.

En terceiro termo, o mesmo consenso para as áreas lingüísticas e laborais era situado por Feijóo coma o piar para a “rexeneración democrática, consistente en soterrar ismos demasiado ligados á política galega –dous días antes, no pleno de investidura, rexeitara o “caciquismo” ou o “enchufismo”–.

Tratábase, explicaba, de “recuperar, tanto no público como no privado, o senso auténtico do Dereito e do respecto ás leis”, e de “gobernar para todos”, tamén para os “milleiros de galegos que preferiron outras opcións políticas”. Lonxe de ter acadado acordos neste ámbito, a oposición parlamentaria ten amosado as súas protestas por, por exemplo, incumprimentos da Lei de Transparencia ou pola “utilización do Goberno ao servizo do PP” en casos como a recente investigación ao sindicato Unións Agrarias.

fonte

O presidente abre a porta a acordar ‘a dous’ o novo Estatuto

Feijóo reitera que a reforma que prometeu non é unha prioridade e PSdeG e BNG ínstano a “non enganar”.

Cando se cumpren dous anos da súa chegada ao poder, o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, continúa a arrefriar a súa axenda estatutaria. Coa promesa de presentar unha proposta “de reforma completa na primeira metade da lexislatura” xa no capítulo de realizacións imposibles –o prazo expirou hai máis dun mes–, o xefe do Executivo galego foi cuestionado onte sobre os seus plans para un novo Estatuto que “se dependese da maioría absoluta do PP”, di, sairía adiante, pero dada a esixencia de contar con apoio de “dous terzos” do Parlamento, as dificultades son maiores.

No marco dunha entrevista en Radio Nacional de España, Feijóo reiterou que as súas “prioridades” están agora lonxe da reforma Estatutaria, se ben, di, “cabe o acordo e un avance na reforma constitucional” e “niso terá moito que dicir o PSdeG”. Neste sentido, advirte, “se somos quen de acordar co PSOE ou co BNG haberá reforma constitucional” e “se non somos quen, non a haberá”, abrindo así polo tanto a porta a unha reforma que deixe fóra a unha das forzas da oposición.

Non obstante, no caso socialista, o presidente da Xunta introduce un novo matiz. “Se, como consecuencia do cambio de liderado” a nivel estatal, “hai tamén como, dixo o señor Rubalcaba, que aceptou que probablemente se equivocasen no Estatut de Cataluña” e, polo tanto, “hai un cambio de orientación outra vez cara á Constitución”, o acordo, ao seu xuízo, sería máis doado.

As consideracións do presidente da Xunta acerca das convicións constitucionais dos socialistas irritaron especialmente no seo do PSdeG. En declaracións a Xornal de Galicia, o seu voceiro parlamentario, Abel Losada, sinalaba onte que “o PSdeG estivo sempre coa Constitución” mentres “outros non poden dicir o mesmo”, advertía.

Do mesmo xeito, e de cara a un eventual pacto a dous, Losada cre “conveniente” que o novo Estatuto sexa “de todos”, aínda que o PP “estea acostumado a funcionar pola vía da exclusión”. Neste escenario, o parlamentario lembra que, mentres que “no tema do Estatuto, Feijóo vai con atraso”, o Grupo Socialista “ten rexistrado” no Parlamento “un proxecto de Estatuto”. Así as cousas, di, “a pelota está no seu tellado”, xa que “el mesmo dixo que ía traer un proxecto” de reforma. “O que ten que facer é traelo e deixarse, nisto tamén –di– de malabarismos e de xogos de casino”.

Tampouco no BNG se ve con bos ollos o novo xiro estatutario do presidente. Para o seu voceiro na Cámara, Carlos Aymerich, Feijóo “está tentando enganar” e, ao tempo, amosa “que non ten a Galiza nas súas prioridades”, xa que “o prioritario para el é o que recomenda Aznar e a Fundación Faes”.

Neste sentido, lembra que o ente dirixido por Aznar ten recomendado “que a política galega debe ser ditada dende a dirección estatal do PP”, cun “recorte autonómico a través de pactos co PSOE” que derive na “racionalización”. Así, o pacto a dous amosaría, para Aymerich, “que todo empeza a ser coherente” con esas liñas da Faes.

fonte



O alcalde de Arzúa leva á Fiscalía ó candidato do PP

Xaquín García defende que a gravación que demostra como Cascón o intentou sobornar cando era director da radio local é legal.

O alcalde de Arzúa e candidato do BNG á reelección, Xaquín García Couso, trasladou ó Ministerio Fiscal o "intento de suborno" que practicou, segundo denunciou, o agora candidato do PP á Alcaldía e daquela director da radio municipal desa localidade, por se entender que "poden ser constitutivos de delito perseguible de oficio".

Esta decisión, explicou en roda de prensa, adoptouna logo de estar "suficientemente meditada", e puxo de manifesto que este feito non ten que ver coa proclamación como candidato do PP de Armando Cascón Rodríguez, senón pola "recente publicación en prensa" dos feitos ocorridos en 2009 e a "actitude que toma o propio" candidato ó presentar contra el unha querela criminal no Xulgado de Arzúa ante a decisión de trasladalo temporalmente do seu posto mentres dure a súa condición como candidato.

García Couso contratou un detective privado, tras cursar as consultas ó avogado asesor municipal, para gravar "o intento de suborno" do agora candidato do PPdeG e naquel momento empregado público do Concello.

Neste sentido, defendeu a "absoluta legalidade" das gravacións da conversación mantida o 6 de agosto de 2009 co actual aspirante popular, e desmentiu as acusacións do presidente do PP da Coruña, Carlos Negreira, quen "publicamente intentou manchar a imaxe deste alcalde falando de gravacións ilícitas".

"Dígoo por última vez, estas gravacións son completamente legais e non vou permitir que nunca ninguén máis me calumnie publicamente sen que se tomen pola miña banda as medidas legais oportunas", manifestou, quen aclarou que se tratou dunha gravación "puntual que se fixo necesaria e imprescindible para demostrar un intento de suborno a este alcalde por quen hoxe é candidato do Partido Popular".

Díxoo nunha roda de prensa en Arzúa, na que explicou que con ela quería "acalar a quen malintencionadamente, e para desviar a atención duns feitos moi graves, pretenden difundir a idea de que este alcalde se dedica a gravar a calquera persoa que entre no seu despacho como se iso fose unha práctica habitual", indica, e sinala que iso "é absolutamente falso".

Habería trato de favor no medio a cambio dunha mellora retributiva

Os feitos remóntanse a 2009, cando se estaba tramitando a relación de postos de traballo do Concello. Durante a fase de tramitación e de negociación cos sindicatos, expuxo García, Armando Cascón Rodríguez "suscitou en varias ocasións, e por diferentes medios, a esixencia dunha mellora retributiva que entendía que debería recoñecerse para o seu posto de traballo que era, e é, o de director da radio municipal de Arzúa".

Neste sentido, e a medida que avanzou o expediente e a súa finalización, relata o alcalde, Cascón Rodríguez foi "incrementando progresivamente as súas esixencias ata o punto de facer chegar informalmente certas formulacións que pasaban por utilizar a radio municipal, e o seu papel como director da emisora, como moeda de cambio" das súas pretensións económicas.

"Do que se trataba era de advertirme de que se non aceptaba as súas pretensións poñería a radio local na miña contra, mentres que se as aceptaba, comprometíase a favorecerme a min e ó meu goberno, concretando ata dito compromiso nun folio e medio escrito a computador no que se resumían as condicións dunha posible colaboración", declarou o rexedor durante a roda de prensa deste venres.

fonte

Aznar defiende a Gadafi

El ex presidente del gobierno critica la misión militar contra el régimen del líder libio, al que califica de «amigo» de Occidente.

El ex presidente del gobierno español José María Aznar ha criticado a Estado Unidos y algunos países europeos por lanzar un ataque militar contra el régimen de Muamar al Gadafi, a pesar de que el líder libio se había convertido desde hace ocho años en «amigo» de Occidente.

Aznar se quejó además de que estos países no actúan de la misma forma contra los regímenes de Irán o Siria.

En una conferencia pronunciada en la Universidad de Columbia, en Nueva York, Aznar también lamentó que Occidente hubiera dado la espalda a los ahora ex presidentes de Egipto, Hosni Mubarak, y de Túnez, Abidín Ben Alí, considerados en el pasado «amigos» de Occidente.

Al contestar a una pregunta sobre la situación en Oriente Medio, Aznar agregó que «los manifestantes en Siria e Irán apelaron a Occidente para que les apoyara, pero este país (Estados Unidos) y los países europeos no hicieron nada».

«Es muy difícil entender una política que deja que los amigos caigan y que los enemigos permanezcan en el poder», afirmó en la conferencia, pronunciada en inglés, el lunes pasado, y colgada en el sitio web de la universidad estadounidense.

Aznar recordó que antes del 2003 Gadafi había apoyado el terrorismo y «era un desastre», pero ese año, ante la invasión de Irak, «se puso a pensar: 'si hay cambio de régimen en Irak, a lo mejor habrá cambio de régimen aquí, lo que quiere decir que me cambiarán a mí (por otro)',» y rectificó su política.

A partir del 2003, relató Aznar, Gadafi ha apoyado «los esfuerzos de Occidente contra el terrorismo» y ha renunciado a sus programas de armamento biológico, químico y nuclear.

Gadafi sigue siendo «un hombre extravagante, un hombre raro», reconoció Aznar, sin embargo, aunque sea «un amigo extravagante, es un amigo».

El ex jefe de gobierno de España lamentó la incoherencia de la actual política de Estados Unidos de «respaldar a los rebeldes (libios) sin siquiera saber quiénes son los rebeldes».

Esta política de intervención militar contra Gadafi, argumentó Aznar, «corre el riesgo de montar un buen lío», ya que enseña a los regímenes de Oriente Medio que deben «mantenerse en el poder, no hacer reformas y contar con armamento muy potente» para no ser atacados.

Agregó, en aparente alusión a Irán, que «si tienes armamento nuclear no se producirá ningún ataque contra ti».

fonte

Os terroristas máis perigosos son Rajoy, Rubalcaba, Mafo e Rouco

O líder do Encontro Irmandiño cre que "hai que empezar a falar con toda claridade, arriscándose ao que veña"

O ex portavoz nacional do BNG e actual líder da corrente Encontro Irmandiño, Xosé Manuel Beiras, dixo que "os terroristas máis perigosos neste momento non só andan libres, senón que están no poder" e citou como exemplos ao presidente do PP nacional, Mariano Rajoy; o gobernador do Banco de España, Miguel Ángel Fernández Ordóñez; ao vicepresidente e ministro do Interior, Alfredo Pérez Rubalcaba; e ao presidente da Conferencia Episcopal; Antonio María Rouco Varela.

"Dígoo así porque hai que empezar a falar con toda claridade, arriscándose ao que veña", aseverou durante a súa intervención nunhas xornadas organizadas pola Mocidade Nacionalista Galega ante estudantes na Facultade de Ciencias Políticas de Santiago de Compostela. Tras aludir á última detención de dous etarras, o político nacionalista dixo que sempre defendeu "a non violencia", pero puntualizou que, "para empezar", defende "a non violencia do Estado".

Respecto ao presidente do PP, Beiras acusouno de ser "cómplice de delitos contra a humanidade" porque estaba no Goberno de José María Aznar cando se montou a mentira universal das armas de destrución masiva" para xustificar a guerra de Iraq e, ese mesmo Executivo "saíu dicindo que era ETA" a responsable dos atentados do 11 de marzo en Madrid.

En relación a Fernández Ordóñez dixo que é "un axente do fascismo internacional" e que é a persoa que se encarga de impor ao Goberno español --do que dixo que "non ten coraxe política"-- "o que o Fondo Monetario Internacional quere facer".

Sobre Rubalcaba, implicouno no "golpe de palacio" para que José Luis Rodríguez Zapatero adoptase medidas de reaxuste ante a crise económica, a pesar de que ían "contra o seu programa" electoral; e de Rouco Varela criticou que se negou sempre a pedir perdón porque a xerarquía eclesiástica denominase ao xenocidio do 36 a Santa Cruzada".

O político nacionalista empezou a súa alocución sinalando que estivera en Barcelona como "observador internacional" da consulta sobre a independencia de Cataluña e lamentou que en Galicia iso non sería posible. "Hai dez anos si, hoxe non", aseverou e concluíu convidando os asistentes a "exercer como cidadán no canto de deixar que nos reconduzan como ovellas".

Fonte:



"Debemos exercer como cidadáns no canto de deixar que nos reconduzan como ovellas", asegura nunhas xornadas da Mocidade Nacionalista Galega

EI, un novo vieiro

Beiras rexeita na súa volta á primeira liña o papel de líder do Encontro Irmandiño e chama os militantes a "protagonizar a Historia de Galiza" e a reactivar o proxecto nacionalista galego.

"Acabemos coa Historia de España e pasemos a protagonizar a Historia de Galiza". Con este chamamento, o histórico dirixente nacionalista Xosé Manuel Beiras pechou a III Asemblea do Encontro Irmandiño (EI), a corrente crítica do BNG que onte se constituíu formalmente en partido político no seo da formación frontista. Ante representantes de todas as correntes do Bloque -entre os que se atopaba o propio portavoz nacional, Guillerme Vázquez-, Beiras

asumiu a súa proclamación como portavoz nacional do EI como un integrante máis dun proxecto político baseado no asamblearismo e na igualdade. "No Encontro Irmandiño non pode existir un presidente ou un secretario xeral, senón un "primus inter pares" e, como tal, asumou a portavocía", asegurou. Deste xeito, no discurso final da xornada, Beiras fíxolles un chamamento ós integrantes do Encontro Irmandiño a ser "militantes activos" e ter listo antes do verán un programa de acción política específico que camiñe cara á reactivación do proxecto nacionalista galego no seu conxunto.

Cara a un modelo baseado no ecosocialismo

Traballar no marco dunha estratexia "anticapitalista e antisistema" na construción dun socialismo e dun "modelo civilizativo ambiental" e reactivar o movemento asociativo do país deben ser, tal e proclamou Beiras, os principais obxectivos do EI, que definiu non como unha forza ou unha organización, senón un "movemento político que traballará dende a diversidade e o diálogo nos problemas do noso pobo". Retos que deberán ser plasmados nun programa de acción política específico que estará listo antes do verán. "O choio empeza mañá e implica que todos sexamos actores ó mesmo nivel e rango", advertiu Beiras, quen rexeitou facer un programa de goberno ó uso, no que "é imposible cumprir todo". Así, aconsellou recoller unha ducia de cuestións políticas axiais que resulten factibles e comprensibles para as capas máis baixas da sociedade e combinalas coas alternativas propostas polo movemento asociativo do país en temas específicos. "Non somos omniscientes. Temos que dialogar cos movementos e redes que traballen cos mesmos obxectivos. Só así as nosas propostas terán credibilidade e lexitimidade", advertiu.

Sacar do letargo os movementos sociais

O punto de partida deben ser os segmentos de cidadanía activa que nestes momentos "están amortecidos pola doma e castración" en marcha. O obxectivo é evitar que os movementos sociais se confinen, de forma que non se proxectan nos programas políticos, senón que nin sequera chegan á propia sociedade. O exemplo máis claro para Beiras é a plataforma Galiza non se Vende que durante o goberno bipartito convocou dúas grandes mobilizacións e agora "está desaparecida do mapa". Fronte a esta realidade, o líder do Encontro Irmandiño chamou a converter a formación nun interlocutor político das análises e diagnoses feitas dende colectivos sociais. "Hai alternativa pero non dinámica nin vehículo político", asegurou.

Todo nun contexto que trascende o galego e no que debemos ser conscientes de que estamos a vivir unha transición histórica, que Beiras ve análoga á que viviu a Europa Occidental no Renacemento, e que vén marcada pola fin do capitalismo. "Non está definido o modelo económico e social produtivo alternativo. Nós invocamos o socialismo", advertiu. Foi neste contexto no que Beiras chamou os galegos a non adaptarnos ós cambios, senón a imbricarnos, "para sermos pobos da Historia, para gañar a nosa Historia. Para acabar coa Historia de España en Galiza e pasar a protagonizar nós a Historia de Galiza". Un proxecto dende o que o EI contribuirá decididamente en unión co resto de forzas que integran o BNG. "Témolo que facer entre todos. Se non, terán que facelo outros ou con outros".

Coa xornada de onte, os irmandiños deron por concluído o seu proceso de constitución en partido no seo do BNG, tras a asemblea celebrada en xaneiro para debater os textos políticos.

Xosé Manuel Beiras Torrado, Maite Álvarez Rodríguez, Cristina Amor Faya, Raúl Asegurado Pérez, Ánxel Beiras Torrado, María Casar Díaz, Xosé Constela Vega, Manuel Fernández Costas, Mónica Díaz Carrodeguas, Manuel Docampo Paradelo, Luis Eyre Diéguez, Antón Fente Parada, Luciano Guimerans Pazos, Mario López Rico, Margarida Martíns Vilanova, Ramón Mouriño Alfonso, Martiño Noriega Sánchez, Laura Ogando Muñiz, Iolanda Pérez Docampo, Ildefonso Piñeiro Diaz, Margarida Prieto Ledo, Xavier Rodríguez Rodríguez, Manoel Santos Diaz, Xosé Taboada Suárez, Xavier Toba Girón, Concha Trigo Portela, Francisco Trigo Durán, Paula Vázquez Verao e Margarida López

INTEGRANTES DA COORDINADORA

AS PROPOSTAS

Ademais da constitución do Encontro Irmandiño como partido político dentro do BNG, a elección dos membros da coordinadora permanente e do seu portavoz nacional, os integrantes do EI aprobaron unha serie de propostas de resolución, que reflexan a súa postura en relación cos temas que máis afectan ó país.

Mocidade. O EI contará cunha sección de mocidade, que onte se comprometeu a fixar propostas propias en problemáticas específicas como a formación, a defensa dos sectores produtivos, o feminismo e a crise ecolóxica.

Apoio ós pobos exipcio e tunesiano. Os simpatizantes de EI quixeron enviarlles onte o seu apoio a estes dous pobos por plantarlle cara ás ditaduras, así como a todas as nacións sen estado que buscan o seu recoñecemento.

Sortu. EI defendeu a valentía política dos promotores do novo partido da esquerda abertzale, que define como unha solución democrática ó conflito. Ó mesmo tempo, amosou a súa preocupación pola xudicialización do proceso e pediu que non sexa un obstáculo á normalización democrática en Euskal Herria.

Lingua. Rexeitamento ó Decreto do Plurilingüismo, concibido para impor a lingua castelá, así como os continuos ataques á lingua fronte á fastuosidade da Cidade da Cultura. Tamén mostrou o seu apoio ós medios en galego, condenou a desaparición de A Nosa Terra, Vieiros e GZ Nación e prometeu converter a súa web nun lugar de liberdade de pensamento para a xente de esquerdas.

Dereito ó territorio. Tras condenar a ofensiva privatizadora do PP, ó que acusa de venderlles o territorio ás multinacionais e grupos enerxéticos, chaman a a evitar a especulación do territorio e reclamalo como un dereito cidadán.

Lei de Augas. Petición da derogación da Lei de Augas para seguir considerando a auga como un ben público e universal.

Defensa dos servizos públicos. Rexeitamento á privatización da sanidade, ó tempo que reclama o dereito ós servizos básicos. 

fonte