Os pactos ofrecidos por Feijóo ao ser elixido decaen aos dous anos

Na súa toma de posesión o presidente apostou por lograr “consensos” coa oposición sobre a lingua, a “rexeneración democrática” e a crise.

Tal día coma hoxe de hai dous anos, a cúpula do PPdeG ollaba con inquedanza ao ceo de Compostela. Unha vez rematado o debate de investidura, na praza do Obradoiro erguíase un gran palco no que Alberto Núñez Feijóo escenificaría, despois de prometer o cargo de presidente da Xunta no Parlamento, o retorno dos populares ao poder.

Tras o acto protocolario no Pazo do Hórreo, con presenza de todos os ex presidentes, de representantes de PSdeG e BNG e do vicepresidente terceiro do Goberno central, Manuel Chaves, a xornada adquiría ton monocolor para que Feijóo procedese a darse o seu primeiro gran baño de masas presidencial. Flanqueado pola súa familia, Mariano Rajoy, Esperanza Aguirre e Alberto Ruiz Gallardón, e cos roncóns da rehabilitada Real Banda de Gaitas da Deputación de Ourense de fondo, o novo presidente lanzaba no Obradoiro todo un abano de grandes pactos que, dous anos despois, continúan no caixón dos asuntos pendentes de pór en marcha.

Baixo o título xenérico de “un galego máis”, Feijóo despregou un discurso no que “o galeguismo consciente” de Ramón Piñeiro, dicía, debía ser a base para a “unidade” en “tempos de dificultades”. A primeira gran oferta para concretar esa “unidade” pasaba polo que fora un dos grandes cabalos de batalla da campaña do PPdeG: a lingua galega. No único treito do discurso pronunciado en castelán –por estar, sobre o papel, dirixido aos galegos da emigración–, Feijóo louvaba á Galicia “orgullosa de sí misma, que es capaz de expicar en castellano, a aquellos que no son gallegos, que en Galicia tenemos una lengua propia, que amamos y que escogemos en libertad”, proclamaba.

Nesta liña, o presidente acabado de nomear amosábase convencido de que “a liberdade só pode molestar a aqueles que non a queren para os demais”. Por iso, e apoiándose no seu Contrato con Galicia –denominación que o PP lle aplicará aos catorce puntos nos que resumira o seu programa electoral–, Feijóo aseguraba que dende a Xunta traballaría para “recuperar os consensos en torno aos nosos símbolos identitarios, moi especialmente no idioma”, xa que “o galego ten que ser un instrumento de unión, nunca de imposición, e debe garantirse a liberdade”.

Malia a esa declaración de intencións, no ecuador da lexislatura semella, cando menos, tan lonxe coma en 2009. Co novo decreto do plurilingüismo en vigor malia á oposición de PSdeG e BNG pero tamén da comunidade educativa case en pleno, os populares rexeitaron en diversas ocasións pactos parlamentarios para basear a súa política no Plan Xeral de Normalización aprobado por unanimidade en 2004. Do mesmo xeito, e coas eleccións municipais como pano de fondo, mesmo resucitan debates coma o da toponimia bilingüe na cidade da Coruña.

Alén da cuestión lingüística e identitaria, o discurso de Feijóo tamén apostaba pola “acción conxunta e coordinada” de todas as forzas políticas e sociais “para facer fronte con maior eficacia á crise económica”. Nesta liña, o novo titular do Goberno asegura que as “siglas dunha opción política” coas que chegara ao poder “se trocan no escudo de Galicia, que nos representa a todos”. Así, dicía os “novos tempos” serían de “diálogo, de pacto, de acordo”. Sobre eses principios, anunciaba, poríase a traballar na “lóxica esixencia de que a prioridade do Goberno sexa combater o paro e que Galicia sexa unha terra de oportunidades”.

Fronte a esa oferta, o que o Executivo situou coma o seu gran proxecto económico, o Plan Estratéxico, saíu adiante só co apoio do PP, que apenas aceptou algunhas achegas concretas dos socialistas e ningunha dos socialistas. Do mesmo xeito, o acordo acadado no Debate do Estado da Autonomía de 2009 para abordar un eventual pacto anticrise non chegou a concretarse e, na segunda edición deste debate, o pasado marzo, as propostas nesta liña efectuadas por PSdeG e BNG non tiveron eco nas filas populares.

En terceiro termo, o mesmo consenso para as áreas lingüísticas e laborais era situado por Feijóo coma o piar para a “rexeneración democrática, consistente en soterrar ismos demasiado ligados á política galega –dous días antes, no pleno de investidura, rexeitara o “caciquismo” ou o “enchufismo”–.

Tratábase, explicaba, de “recuperar, tanto no público como no privado, o senso auténtico do Dereito e do respecto ás leis”, e de “gobernar para todos”, tamén para os “milleiros de galegos que preferiron outras opcións políticas”. Lonxe de ter acadado acordos neste ámbito, a oposición parlamentaria ten amosado as súas protestas por, por exemplo, incumprimentos da Lei de Transparencia ou pola “utilización do Goberno ao servizo do PP” en casos como a recente investigación ao sindicato Unións Agrarias.

fonte