30 de septiembre de 2009

Kraft Terrabusi: Una represión anunciada

La policía desalojó violentamente a los trabajadores que se encontraban tomando la planta de Terrabussi-Kraft Foods en reclamo de la reincorporación de 160 despedidos.

Carlos Dilitio Para Kaos en la Red 26-9-2009 a las 18:43


Con gases y balas de goma; carga de la policía montada; perros e infantería, un operativo conjunto de las Policías Federal y provincial dio cumplimiento a la orden judicial de desalojo que había emitido el juez de Garantías 1 de San Isidro, Ricardo Costa, luego de que una reunión en el Ministerio de Trabajo entre representantes de la empresa y del Sindicato de la Alimentación (fuertemente enfrentados a la Comisión Interna de la ex Terrabusi) acordaran que no habrá nuevos despidos.

La imagen de los caballos de la policía montada que arremetieron contra una huelga obrera quedará grabada en la memoria de millones de trabajadores.
Todo esto ocurría justo después de que en el ministerio de trabajo la vice ministro Noemí Rial acató (es el término justo) un acta de la empresa Kraft foods en la que se “comprometía” a no despedir más trabajadores.
En ese acuerdo no hay ninguna mención a los 155 despedidos (que llegarían a 164 si se suman algunos despidos previos y posteriores al 18 de agosto). La represión se desató tanto en el interior como en las puertas de la fábrica.
Las imágenes de la represión de ayer remiten inmediatamente a aquellas tomadas durante el Cordobazo cuando la caballería cargó contra el pueblo esas jornadas de lucha históricas, donde la policía fue derrotada. Cuarenta años han pasado desde entonces y es notable hoy la falta de experiencia de los trabajadores y militancia reunida en la puerta de la planta ante tal evento.

Ya no se puede enfrentar la represión lanzando piedritas como si se cazaran mariposas o los palitos de los carteles. Si se lanzan objetos contundentes es para lastimar, no para ver como se matan de risa esperando la orden de reprimir. Hay que buscar otros métodos más acordes y efectivos si se quiere enfrentar un avance de las fuerzas represivas.

Y eso no es nada. Además de la cascada mediática anti-trabajadores, hay que aguantar las burlas: En amable charla con Eduardo Feinmann por C5N, el comisario a cargo de la represión nos mostró como los trabajadores adentro de la fábrica tenían: bombas de estruendo, honderas, una colección de cutters (que deben haber incautado de la sección embalaje) y ¡bombas molotov con botellas de...plástico! y botellitas de cerveza de 330 cm de un temible poder incendiario!!

Basta, compañeros de los partidos de izquierda. Si se va a apoyar a los trabajadores en conflicto ante una situación límite, hay que hacerlo con todas las fuerzas físicas y militantes disponibles. No sirve mandar una delegación de veinte pendejos por organización para que figure el cartelito de la organización en la tele y terminen detenidos y judicializados. ¿Adonde están las direcciones y la masa militante dando la cara y poniendo el cuerpo, como en la época del Cordobazo? Por esto seguro van a llover las críticas, pero muchas son críticas desde la silla, no de compromiso real.

Hay que pensar que los actuales grupos mediáticos SIEMPRE van a estar del lado de las patronales y más aún si los patrones son yanquis y tienen apoyo de La Embajada. Entonces todo quedará como un grupo de revoltosos radicalizados que provocan un “caos vehicular”

Todos estos medios, estuvieron toda la tarde dando manija en contra del corte en la 9 de Julio, porque un grupito de manifestantes impedía el normal desarrollo del sacralizado tránsito vehicular, generando, como corresponde, un caos.

Si transmitieron en vivo desde la planta, es porque estaban avisados de una represión cantada y preanunciada hasta el artazgo. Y eso, les encanta. Durante la represión, algunos militantes la emprendieron contra el móvil de C5N, medio al que habían acusado durante una asamblea de encabezar una campaña contra los despedidos.Además es una burla completa que la “Secretaría de Derechos Humanos” haya supervisado el operativo policial “para que no se cometieran excesos” durante la represión

“Grupos que no responden a la conducción”

Como siempre suele suceder en estos casos cuando los trabajadores y el cuerpo de delegados no responde a la conducción burocrática, el secretario general del Sindicato de Trabajadores de Industria de la Alimentación, Rodolfo Daer, responsabilizó a "un sector de compañeros despedidos" por los incidentes ocurridos en la planta”

El delegado de la ex Terrabusi, Ramón Bogado, replicó duramente al titular del gremio. “Daer está borrado de la fábrica, hace 12 días que no aparece –explicó el trabajador despedido-. Usa los mismos argumentos que la patronal para justificar la represión que sufrimos”.

Fuente: www.kaosenlared.net/noticia/kraft-terrabusi-represion-anunciada

28 de septiembre de 2009

Ana Pontón considera "de extrema gravidade que o Partido Popular continúe a lexitimar o franquismo"



Santiago de Compostela, 25 setembro 09.-


A portavoz do BNG na Comisión de Cultura do Parlamento Galego, Ana Pontón, considera “de extrema gravidade que o Partido Popular siga lexitimando o réxime franquista e poñendo no mesmo plano as vítimas e aos verdugos”.


Ana Pontón valoraba deste xeito o rexeitamento do Partido Popular a unha moción que se debateu este mediodía na Comisión de Cultura do Parlamento Galego pola que se instaba á Xunta de Galiza a que continuase coas medidas de recuperación da Memoria Histórica iniciadas polo Goberno Bipartito, unhas actuacións de xustiza e dignificación das vítimas da represión fascista en Galiza que “o Goberno do Partido Popular está a parar e a silenciar”.


A deputada do BNG lemantou o rexeitamento desta iniciativa “que demostra que o PP nunca creu na recuperación da memoria histórica, e que seguen lexitimando o réxime franquista, negando que houbese un golpe de Estado contra un réxime democrático como era a Segunda República e situando no mesmo plano a vítimas e verdugos”.


Neste sentido, Ana Pontón subliñou que “en Galiza os dados son elocuentes e estarrecedores: unhas 6.000 persoas asasinadas entre 1936 e 1939 polo único delicto de defenderen as súas ideas, e todas foron asasinadas polos golpistas de Franco”.



“É intolerábel que o portavoz local do PP da Coruña que asegurou que `Millán Astray foi un coruñés de pro´ non rectifice”



Ademais, Ana Pontón cualificou de “intolerábeis” as declaracións do portavoz local do PP da Coruña quen asegurou que “Millán Astray foi un coruñés de pro”.


“Que un dirixente do Partido Popular diga esto dun persoaxe que foi responsábel de miles de asasinatos e que vociferaba Muera la Inteligencia! Viva la Muerte! Pon en dúbida as súas conviccións democráticas, e o que é aínda máis grave é que o Partido Popular non o obrigue a rectificar”, conclúe a deputada do BNG.


25 de septiembre de 2009

HONDURAS.- Catro mortos nas ultimas xornadas de protesta



A nosa corresponsal informa da morte de catro manifestantes nas protestas dos últimos días. Tes unha crónica e fotografías de todo o que está a acontecer no país centroamericano…
La violenta represión militar contra la marcha pacifica del pueblo hondureño que se resiste a aceptar un el Golpe de Estado y un gobierno de facto, podría haber dejado al menos 4 muertos y un número aún no precisado de heridos.

La información fue dada a conocer por el Comité de Familiares de Desaparecidos de Honduras, COFADEH, en conferencia de prensa, donde se señaló que existe un muerto confirmado, el joven Isis Obed Murillo de 19 años de Santa Cruz de Guayape, hijo del reconocido dirigente del Movimiento Ambientalista de Olancho, MAO, David Murillo Mencía, que se encuentra detenido en el Departamento de Olancho, por su defensa del bosque.
Así mismo, el organismo de Derechos Humanos dio a conocer que podría haber 3 personas más asesinadas por Ejército producto de la brutal represión de este domingo, pero que habrían sido retiradas del los centros hospitalarios por miembros de la Seguridad del Estado con el fin de ocultar sus identidades. El organismo humanitario advirtió además, que uno de los desaparecidos podría ser un niño de 8 años de nombre Alex Zabala de quien no se sabe su paradero, aunque testigos aseguran haber visto al niño grave en manos de un desconocido al momento de la violenta represión desatada por el gobierno de facto de Roberto Micheletti.
En este momento el COFADEH se encuentra realizando las averiguaciones necesarias para dar con la identidad y paradero de las otras 3 personas muertas y hoy desaparecidas.

Francotiradores detrás de las muertes del Domingo en Tegucigalpa
El Coordinador del Comité de Derechos Humanos (DD.HH.) de Honduras, Andrés Pavón dijo este lunes en conferencia de prensa que las muertes de los manifestantes en el aeropuerto de Toncontín en Tegucigalpa del día domingo, fueron producto de disparos de francotiradores desde dentro de dicho aeropuerto.
Según el representante humanitario la constatación que se hizo en el lugar de los hechos señala que fueron armas de calibre M-16 y además adelantó que “Tenemos esa prueba en carácter de evidencia que presentaremos al Ministerio Público”.

Pavón, señaló además que la acción represiva por parte de los cuerpos de seguridad se realizó con la intención de “ofrecer temor y miedo” a la enorme cantidad de gente que se encontraba en las inmediaciones del aeropuerto de Toncontín.
Así mismo expresó que el representante del Comisionado Nacional de los Derechos Humanos en Honduras Custodio López, quiere confundir a la opinión publica nacional e internacional al decir que los disparos salieron de los manifestantes y no de las fuerzas represivas, ante este Pavón es categórico al señalar que “Custodio miente, le esta mintiendo al pueblo”.

Gobierno de Facto detiene migrantes nicaragüenses para mostrarlos como sediciosos
Fuente. Latribuna.hn
El Gobierno de Facto presidido por Roberto Micheletti, en varias ocasiones ha declarado que Nicaragua esta enviando instigadores para afectar el orden interno de Honduras. Para justificar este extremo se han estado realizando detenciones de ciudadanos nicaragüenses que viajan sin documentación por el tea nivel nacional.
Lo que llama la atención es que no es nuevo que nicaragüenses se movilicen por Honduras, la mayoría de estas personas se trasladan hacia los Estados Unidos en busca de trabajo. Además no sólo pasan por el país personas de origen centroamericano sin documentación personal sino también suramericanos, africanos y asiáticos.
Hasta el momento aproximadamente unos 20 nicaragüenses han sido presentados como sospechosos de agitar masas y coordinar movilizaciones en la ciudad.
Entre las personas detenidas según una nota de prensa del diario electrónico Latribuna.hn, se encuentran los hermanos Leonel Antonio (30), Miguel Antonio (32) y Agustín Alberto (44), todos de apellido Aguirre Ortiz, así como una mujer identificada como Reyna Isabel Montiel Pineda (28). De acuerdo a esta fuente, la detención la realizaron miembros de la policía en la comunidad de Zambrano, Francisco Morazán a unos 30 Km de Tegucigalpa. Además de las personas mencionadas habría otros 15 nicaragüenses detenidos desde la semana anterior, en operativos realizados en distintas partes del país.
Según lo señalado repetidamente por fuentes de gobierno y la policía, estarían ingresando al país ciudadanos nicaragüenses, cubanos y venezolanas, con el fin de “coordinar movimientos de personas” en torno la situación de crisis que vive el país, esta acusación no ha sido comprobado por ninguna fuente oficial ni policial.
‑­ Fonte http://www.galiciaconfidencial.com/?p=3722


24 de septiembre de 2009

“Tiró gente viva al mar y se jactaba”


El marino contó ante sus compañeros de la aerolínea Transavia que piloteó vuelos desde los que se arrojaba a “terroristas”. Lo denunciaron ante la Justicia holandesa. Una investigación conjunta con Argentina permitió apresarlo en su último viaje antes de jubilarse.


A un tercio de siglo de los crímenes y a catorce años de la confesión del capitán Adolfo Scilingo, la Justicia detuvo por primera vez a un piloto de la Armada por arrojar personas vivas al mar durante la última dictadura. El teniente de fragata retirado Julio Alberto Poch, radicado desde 1988 en Holanda, donde se recicló como piloto civil, fue capturado el martes en la pista del aeropuerto de Manises, en Valencia, por agentes de la Policía Nacional de España. Ese mismo día, por orden de un juez penal del Reino de los Países Bajos, la policía holandesa allanó su domicilio en la ciudad de Alkmaar, donde encontró el arma reglamentaria que usaba cuando pertenecía a la Armada y documentación sobre sus vuelos registrados entre 1974 y 1980. Poch pasó su primera noche preso en el centro penitenciario Picassent, donde ahora deberá esperar su extradición a la Argentina.
La denuncia contra el ex aviador naval de 57 años la formularon hace dos años sus propios compañeros de la aerolínea Transavia, que lo marginaron luego de escucharlo justificar su actuación en vuelos de la muerte. La investigación de la Justicia y del gobierno del Reino de los Países Bajos fue corroborada por el juez federal Sergio Torres, a cargo de la megacausa ESMA, que en diciembre ordenó la detención. En el mismo juzgado hiberna desde hace cuatro años una instrucción idéntica originada en la confesión del capitán de corbeta Hemir Sisul Hess, quien tras la publicación de su historia en Página/12 comenzó a organizar un largo viaje a Europa.
Poch nació el 20 de febrero de 1952 e integra una familia con tres generaciones en las filas de la Armada. Egresó del Colegio Nacional de Buenos Aires en 1968 e ingresó a la Escuela Naval. Pertenece a la promoción 101 del Comando Naval. En 1974 aprobó el curso de aviadores navales con la mejor calificación sobre 16 participantes. Cuando se produjo el último golpe de Estado tenía el grado de teniente de corbeta y estaba destinado en la Escuela Aeronaval de Ataque. En 1977 pasó a integrar la Tercera Escuadrilla Aeronaval de Caza y Ataque. En esos dos años se produjeron la mayor parte de los vuelos con los que la Armada borró del mapa a sus enemigos, delito que la Justicia argentina nunca investigó.
La carrera militar de Poch duró apenas ocho años. Pasó a retiro voluntario en 1980, con el grado de teniente de fragata. A fines de mayo de 1982, a sus treinta años, fue convocado por la Armada para participar de la guerra de Malvinas. Seis años después se trasladó a Holanda junto con su esposa, Elsa Margarita Nyborg Andersen, y sus tres hijos, todos nacidos durante la dictadura. El mayor, que también es piloto de Transavia, fue registrado en agosto de 1976 en la localidad de Verónica, cerca de la base aeronaval Punta Indio. Las dos hijas mujeres fueron inscriptas en 1979 y 1980 en Bahía Blanca.
Gracias, Máxima
Los primeros datos sobre las confesiones de Poch se conocieron en 2007, luego de que las autoridades holandesas recibieron las denuncias de los empleados de Transavia y comenzaron a indagar sobre su pasado durante la dictadura. A mediados de 2008, un fiscal holandés y dos miembros del equipo de investigación se trasladaron a la Argentina para profundizar la pesquisa y notificaron formalmente al juez Torres, que poco después viajó a Europa para escuchar en persona a los testigos.
Un piloto contó que el detonante del relato del marino fue un comentario sobre Jorge Zorreguieta, ex secretario de Agricultura del dictador Jorge Rafael Videla. Cuando un comensal afirmó que el padre de la princesa Máxima de Holanda “fue miembro del régimen criminal”, Poch “comenzó a defender a ese gobierno y nos dijo que teníamos una imagen errónea de esa época”.
El marino confesó “que durante el período de su servicio como piloto del régimen de Videla realizó vuelos regulares desde los cuales grupos de personas eran arrojadas desde su avión al mar” y que “el objetivo de esos vuelos era matar y deshacerse de los terroristas”, relató un testigo ante el juez y su secretario Pablo Yadarola. “Poch todavía cree que hizo lo justo. Nos dio la impresión de que no fue forzado y que puede vivir con eso sin problemas emocionales”, agregó.
“Contó que desde su avión se echaba fuera de la borda a personas con vida, con el fin de ejecutarlas”, reiteró un piloto que escuchó a Poch durante una cena en un restaurante en la isla de Bali, en Indonesia. El testigo confesó haberse “enojado fuertemente, porque uno no puede imaginar cosas tan terribles”, y agregó que Poch se justificó diciendo que “era una guerra” y que las víctimas “habían sido drogadas previamente”. Luego añadió que los familiares de los desaparecidos “no se deben quejar porque sabían que sus hijos y sus esposos eran terroristas”.
Otro testigo sugirió que Poch “tiene dos caras: puede comportarse como una persona amable pero a su vez tiene algo invisible que lo hace sentirse superior, y puede que ello tenga que ver con su pasado como militar”. “Su comportamiento era impresionante, defendía el hecho de haber arrojado gente al mar. El todavía cree que tiene razón. Lo veo en su cara, en su ferocidad. Habla de terroristas de izquierda”, recordó.
El 30 de diciembre pasado el juez Torres solicitó a Holanda la detención de Poch “con miras de extradición”, y a Interpol su captura en el resto del mundo. Dos meses atrás, en el marco de una investigación sobre los vuelos, Página/12 intentó sin suerte obtener una explicación sobre los motivos de la demora. Días después, a pedido de Holanda, el juzgado realizó modificaciones en la solicitud. Según fuentes diplomáticas, la captura no se concretó en los Países Bajos porque la doble nacionalidad del imputado habría dificultado su extradición.
Poch tenía previsto realizar el martes su último vuelo antes de jubilarse. Partió desde el aeropuerto de Schipol, en Amsterdam, con rumbo a Valencia, donde debía hacer una escala de cuarenta minutos. Cuando bajó la escalerilla fue recibido por agentes del Grupo de Localización de Fugitivos de la policía española. Excepto su esposa y su hijo, que integraban el pasaje, el resto del vuelo no sufrió ningún perjuicio porque ya había otro piloto listo para reemplazarlo.
El 7 de septiembre, cuando Página/12 informó sobre las confesiones del capitán Hess y los aviones Electra en exposición, apuntó que varios pilotos “trabajan en aerolíneas nacionales y extranjeras”. A pedido de diplomáticos holandeses y del juzgado, donde el caso tramitó bajo “secreto de sumario”, se omitió mencionar a Poch. La captura en España sugiere que tampoco sus camaradas procesados por crímenes en la ESMA hicieron nada para evitarlo. Lo saben al menos desde el 12 de enero, cuando el juez Torres, al procesar al capitán Juan Arturo Alomar, mencionó con todas las letras el pedido de extradición “por su vinculación con los vuelos de la muerte”.
Fuente Pagina12 http://www.pagina12.com.ar/diario/elpais/1-132314-2009-09-24.html

8 de septiembre de 2009

Falece Antonio Pérez Prado, faro de galegos en Bos Aires




Médico de profesión, foi un dos maiores coñecedores da emigración porteña e o guía dos que querían adentrarse na súa realidade.

Antonio Pérez Prado con Isaac Díaz Pardo. ANT

Antonio Pérez Prado naceu en Bos Aires, antes dos tempos da República, pero sempre se considerou galego, ao igual que os seus pais. Foi un prestixioso hematólogo, colaborador do hospital do Centro Galego e o cicerone de todos os galegos que querían coñecer o verdadeiro rostro da emigración arxentina. Gañou o Pedrón de Ouro e loitou contra a percepción negativa da palabra “gallego” en Suramérica. Faleceu o pasado día 6 de setembro na capital federal, e onte foi enterrado no cemiterio de Chacarita, onde tamén xacen Carlos Gardel e Juan Domingo Perón, e onde estiveron os restos de Castelao antes de regresar a Galicia.

A súa proximidade co escritor de Rianxo non é só funeraria, pois coñeceuno en vida e foi guionista do documental Castelao (Biografía de un ilustre gallego), realizado polo cineasta Jorge Prelorán en 1980. A cinta, fiel reflexo do pensamento nacionalista e anti monárquico do autor de Cousas, tivo problemas coa ditadura arxentina, e tampouco foi moi ben recibida nunha España que viña de volver situar un Borbón no trono do Estado.

Xan Carballa, subdirector d’A Nosa Terra, lembra que Domingo García Sabell tiña medo de que aquela película “puidese metelo nunha lea por criticar a monarquía”. O filme chegou a ser emitido pola TVG nos anos 90, nunha versión censurada, e non foi ata hai poucos anos que se puido ver na súa integridade.

Carballa coñeceu a Pérez Prado cando fixo unha visita a Bos Aires tras a pista de Tacholas, un actor porteño de orixe galega, e como fixera para tantos outros, o médico foi o seu guía pola quinta provincia.

“Era con quen había que falar se querías chegar a coñecer a emigración sen pasar polo filtro do Centro Galego”, di o xornalista, que tamén entrevistou a Pérez Prado na que foi a súa última visita a Galicia, en 2003. Contaba como foi “cristianizado” polos seus pais con diversas viaxes a Galicia durante a nenez, un costume que mantivo durante toda a súa vida, ata que llo impediu a vellez. Foi tamén amigo íntimo de Isaac Díaz Pardo, a quen coñeceu en Arxentina e con quen sempre se reunía nas súas visitas a Europa.

‘LOS GALLEGOS Y BUENOS AIRES’

Pérez Prado fíxose tamén coñecido como escritor cando publicou Los gallegos y Buenos Aires, un retrato honesto e en primeira persoa da comunidade emigrante en Arxentina, que axudou a comprender a situación en ultramar durante a ditadura franquista. Foi un dos textos que os Patiño pasaban baixo man en Librouro, en Vigo, ao igual que o Sempre en Galiza de Castelao.

A súa carreira de profesional da medicina desenvolveuna no Hospital Municipal de Bos Aires, pero todas as tardes prestaba a súa experiencia no Hospital do Centro Galego. Tamén foi á súa vez emigrante, pasou a xuventude nos Estados Unidos, traballando como soldador e residindo na Pacific Street de Nova York, nunha comunidade de peruanos e portorriqueños. “Pasei varios meses na fronteira da vida delitiva, marxinal, pero sería moi longo de contar”, dicía na entrevista que publicou A Nosa Terra no 2003. Para seguir adiante, apuntouse á instrucción militar para a Guerra de Corea, “catorce semanas de boa comida”, antes de declararse obxector.

Guillerme Vázquez cre "prexudicial para Galiza" un novo Estatuto sen o Bloque


O voceiro nacional do BNG asegurou que un posíbel acordo entre PPdeG e PSdeG sería unha "reformiña" con consecuencias que "pagarían os galegos".


O portavoz nacional do BNG, Guillerme Vázquez, avisa de que pactar un novo Estatuto sen os nacionalistas "prexudicaría claramente" a Galiza e, aínda que constata a posibilidade de que PPdeG e PSdeG poidan deixar á marxe á súa formación, considera que un texto pechado entre estes partidos quedaría nunha "reformiña de catro aspectos", cuxas "consecuencias pagarían os galegos os próximos anos".


"O problema non é que o Bloque quede marxinado, o que sufriría as consecuencias sería o pobo galego no futuro, que quedaría consolidado en segunda división", asegurou nunha entrevista concedida a Europa Press Guillerme Vázquez, quen advertiu de que ante esa posibilidade, os nacionalistas "non van calar".


O líder da formación frontista insistiu en que a cuestión estatutaria non é un asunto "para que os políticos se divirtan" e subliñou que un marco legal que ampare as competencias ten como consecuencia "mellores prestacións sociais" para a cidadanía.


Acerca da apelación do presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, para acordar os orzamentos, Guillerme interpretou que carece de "vontade real" e reduciu este chamamento a unha "saída de declaracións que quedan bárbaras".


"Se en semellante cousa fose posíbel que a orientación do PP fose semellante á do BNG, pois...(tampouco teriamos problemas de votar conxuntamente)", recoñeceu, tras evidenciar que as políticas do PPdeG "non son as adecuadas" a xuízo dos nacionalistas e constatar que as contas o que expresan é a "política dun Goberno".


En conxunto, Vázquez observou a "falta de iniciativa" do Executivo, non só na cuestión estatutaria, senón noutros aspectos como a reforma das caixas ou a negociación do financiamento autonómico, algo que atribúe ao "inmobilismo e revisionismo" do novo Goberno nos seus primeiros catro meses.


"Patética política de apisoadora"

Como exemplo do "revisionismo", o líder dos nacionalistas galegos referiuse ao cambio de nome das galescolas'pola denominación de escolas infantís da rede 'A galiña azul'. "É un exemplo da patética política de pasar como apisoadora sobre calquera rastro do goberno anterior", describiu tras defender que a nomenclatura anterior era "un termo estupendo" que -agregou- "politizou o PP".


Neste sentido, recomendoulle ao Goberno dirixido por Núñez Feijóo, do que dixo "non estar á altura das circunstancias", que substitúa a "inacción e revisionismo" pola adopción de medidas e, no caso concreto das escolas infantís, avisou de que "o importante é seguir facendo escolas e non paralizalas". "Co que non se resolve o problema (de prazas) é con galiñas, que serven para moitas cousas pero non para isto", resolveu.


Ao fío das políticas sociais, Guillerme Vázquez censurou por "inxustificado, nin sequera por un presunto aforro", o novo sistema de subvención de libros de texto co que "pais e profesores permanecen confundidos" ao comezo do curso e a supresión do modelo de préstamo. "O sistema anterior era máis xusto porque se enmarca nun modo de ver o ensino de forma gratuíta", recalcou.


"Defensiva non ofensiva"

Paralelamente, convidou o Executivo de Feijóo a "reflexionar" sobre a cuestión de lingua fronte ao "ataque desapiadado nunca visto" do seu Goberno. Así, achacou este comportamento do Executivo á súa intención de darlles resposta aos "sectores máis extremistas" e concluíu que a "presunta igualdade" que propugnan "é falsa".


Tras asegurar que o BNG defende a lingua non por cuestións electorais, sen ou porque "é nacionalista, galego, porque lle quere ao país e porque cre que a un país quéreselle actuando", Vázquez puxo de manifesto que a formación frontista non quedará "calada" aínda que se lle culpe de "despropósitos".


"Cando defendemos a lingua, acúsasenos de impor a non se sabe quen, de querer monolingüismo e dísenos todo tipo de barbaridades", explicou, e sentenciou: "nós só temos unha posición defensiva e nada ofensiva, quen están á ofensiva son os que queren defender sen concesións o castelán como idioma único".


Axenda política
Coa vista posta xa nas municipais, e traballando desde "xa pero sen prazos concretos", os nacionalistas iniciaron o curso político co propósito firme de "articularse como alternativa real ao PP", en palabras do seu portavoz nacional, quen afirmou non ter "ningún temor" de que o presidente do PP en Ourense, Xosé Luís Baltar, tente atraer ás súas filas edís do ámbito nacionalista.


"Non teño ningún temor e non teño coñecemento disto", afirmou en relación a que edís como o de Rairiz de Veiga (que accedeu ao cargo de man do BNG) poidan concorrer nas filas 'populares' nos próximas locais, e engadiu que o que ten que facer o BNG é "buscar un bo perfil".


O portavoz nacionalista avanzou que o Bloque orgnizará o vindeiro sábado día 12 o seu primeiro Consello Nacional do curso político, no que rexeitou que estivese en axenda abrir o debate sobre a próxima asemblea da formación frontista. "Iso non se está discutindo, non está na axenda, outra cousa son os 'dimes e diretes'", liquidou.


Vázquez resolveu que será a militancia do BNG a que determine se a asemblea ordinaria debe ser antes ou despois das municipais. Mostrouse así despois de concatenar as respostas "farase no seu momento, o seu momento será cando toque e tocará cando a militancia decida que toque".


O portavoz nacional recoñeceu que a "interlocución é permanente" con todos os afiliados e no caso concreto de Xosé Manuel Beiras". "O BNG ten unha nova dirección, unha nova liña política e pódolle dicir que a interlocución cos afiliados, e con algún en concreto (por Beiras) é sempre", indicou e resolveu: "todos somos necesarios e ninguén imprescindible".


Preguntado por se considera que o ex-portavoz nacional Anxo Quintana regresará á primeira liña política, Vázquez asegurou que "iso non está entre as preocupacións do BNG". "Nós habemos un esforzo de proceso asembleario e agora temos que facer política para transformármonos en alternativa real ao Partido Popular", resolveu.

Vázquez cre que un Estatuto sen o BNG será unha “reformiña”


O portavoz nacional advirte de que un texto pechado entre PP e PSOE “prexudicaría claramente” a Galicia

Pouco dado a prodigarse nos medios de comunicación nin a salferir a axenda de actos sen contido político, Guillerme Vázquez, portavoz nacional do BNG, tivo onte unha xornada completa. Concedeu unha entrevista a Europa Press, na que avisou de que un novo Estatuto sen o BNG “prexudicaría claramente a Galicia” e quedaría en “reformiña” e nun almorzo no concello coruñés de Vilasantar esixiu “a implicación das administracións central e autonómica para arranxar a crise do sector lácteo para que “haxa axudas como as hai sen límites para a banca ou o automóbil”.

Máis dado a prodigarse nos medios de comunicación –ultimamente case sae a entrevista radiofónica ao día– e a zarrapicar a axenda de actos, o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, avanzou onte en RNE que a Xunta presentará a “proposta de reforma do Estatuto as poucas semanas de coñecerse a sentenza do Tribunal Constitucional” sobre o texto catalán, “como faría calquera político sensato”, segundo a súa opinión, ao ser “clave para o diseño do mapa autonómico do Estado”. “Nós non temos ningún inconveniente, ao contrario, de facer a reforma, incluso temos a obriga de presentar o texto dende o Goberno e esperar a que non se pare por cuestións políticas ou da oposición que esta gobernando xunta nos municipios”, afirmou Núñez Feijóo.

O voceiro nacional do BNG, Guillerme Vázquez, avisa de que pactar un novo Estatuto sen os nacionalistas “prexudicaría claramente” a Galicia e, aínda que constata a posibilidade de que PPdeG e PSdeG poidan deixar á marxe á súa formación, considera que un texto pechado entre estes partidos quedaría “nunha reformita de catro aspectos, cuxas consecuencias pagarían os galegos os próximos anos”. “O problema non é que o Bloque quede marxinado, o que sufriría as consecuencias sería o pobo galego no futuro, que quedaría consolidado en segunda división” e, ante esa posibilidade, os nacionalistas “non van calar”.

O nacionalista insistiu en que a cuestión estatutaria non é un asunto para que os políticos se “divirtan” e subliñou que un marco legal que ampare as competencias ten como consecuencia “mellores prestacións sociais” para a cidadanía. Acerca da apelación de Feijóo para consensuar os presupostos, Vázquez interpretou que non ten “vontade real” e reduciu este chamamento a unha “saída de declaracións que quedan bárbaras”. En conxunto, Vázquez observa a “falta de iniciativa” do Executivo, non só na cuestión estatutaria, senón noutros aspectos como a reforma das caixas ou a negociación do financiamento autonómico, algo que atribúe ao “inmobilismo e revisionismo” do novo Goberno.


7 de septiembre de 2009

90 muertos en ataque OTAN-Presumen que muchos son civiles afganos

Ameen Salarzai
AFGANISTÁN/ AFP

Un bombardeo de la OTAN contra camiones cisterna robados por los talibanes causó hasta 90 muertos ayer en Afganistán, lo que llevó a la ONU, a la Alianza Atlántica y a Kabul a prometer una investigación aunque se desconozca el número de víctimas civiles.

El Ejército alemán, al mando de las operaciones militares de la Organización del Tratado de Atlántico Norte (OTAN) en la provincia norteña de Kunduz, donde se produjo el ataque aéreo, afirmó inicialmente que todas las víctimas eran insurgentes. Pero uno de sus portavoces en Berlín matizó diciendo que no estaban seguros de ello al “100%”.

Los aviones de la OTAN, cumpliendo órdenes de un oficial alemán, bombardearon dos camiones cisterna con combustible destinado a las fuerzas internacionales que fueron robados por los talibanes el jueves por la noche en una emboscada.

A media jornada, Mabubulá Sayedi, portavoz del Gobierno de la provincia de Kunduz, aseguró que “unas 90 personas” habían muerto, “en su mayoría talibanes”.

El presidente afgano Hamid Karzai dio cuenta de “90 muertos y heridos”, ordenó una investigación e hizo hincapié en que “atacar a civiles es en cualquier caso inaceptable”.

Poco después del bombardeo, responsables afganos dieron a entender que el número de civiles “muertos o heridos” era alto porque los talibanes habían invitado a los lugareños a abastecerse de carburante de uno de los camiones varado en un río.

Entre 200 y 250 personas estaban alrededor de la cisterna cuando se produjo el ataque, aseguró en Kabul el portavoz del ministerio de Salud, Farid Rahil. “¡Desgraciadamente! Un gran número de civiles resultaron muertos y heridos”, agregó.