Nadie le pide a esta nueva casta de políticos españoles poner cuerpo y firma como querellantes ante los represores falangistas y mucho menos caminar de noche para patear los portones en cuarteles similares a los de Campo de Mayo pidiendo a gritos noticias de su hijo Antonio y su compañera Stella para luego girar y girar en Plaza de Mayo; tampoco se les pide renunciar a una suculenta indemnización equivalente a un soborno para cerrar la causa por la desaparición de su hija Inés, cambiando esto por la dignidad de declarar en el juicio que encarceló a las juntas militares como tambien ver reflejado el recuerdo del joven rostro de su hija en las jóvenes promesas políticas de sus orígenes; ni siquiera se les pide ir presos mas de un año en su vejez por defender la elección en las ideas políticas de su hijo Miguel Ángel mientras lo torturaban; solo se les pide juzgar a represores falangistas que por pura cronología la mayoría están muertos. Es evidente que estos actuales y nuevos gobernantes españoles no tienen ni tendrán lo que hay que tener bien puesto para enjuiciar en ausencia a los represores franquistas o identificar cuerpos en fosas comunes, pero son lo suficientemente pactomoncloanicos* alias modernos para dejarse avasallar y expoliar las economías regionales de Galicia durante veinte años en pos de sentirse o hacerse aceptar un poquito europeos.
Agradezco a "la fede", a su comisión directiva y a su gente la enseñanza año tras año, agradezco haber podido estar, el haber formado parte de su columna en la marcha y sentirme acompañado; gracias sobre todo por enseñar que mas allá de los grandes pactos entre partidos para callar voces justas; la memoria y la lucha son ejercicios constantes e irrenunciables, tareas ineludibles por y para siempre.
In memoriam.
30.000 Compañeros-Detenidos Desaparecidos!
Presente!....., ahora y Siempre!.
Diego Martínez Duro.
Prensa
Fotos: Blas CamiñoTraducción o Galego: http://www.opentrad.com/
Fuentes:
www.fsgallegas.org.ar
www.galespa.com.ar
Relacionadas: http://gallegosyasturianos.blog.arnet.com.ar/archive/2010/01/09/merecido-homenaje-a-las-madres-de-plaza-de-mayo.html
http://gallegosyasturianos.blog.arnet.com.ar
Como é un san costume na Federación de Sociedades Galegas, esta fíxose presente no acto manifestación conmemorativa polo 34° aniversario do último golpe de estado; a entidade senlleira -e única- en preservar a memoria, loitar polos Dereitos Humanos, a dignidade e a igualdade das persoas nunca estivo allea a este tipo de actos.
Fixéronse presentes coas bandeiras simbólicas de sempre, esas que non se baixan e nunca arriaron; tamén dende logo levaron as clásicas, da República Española, da Nación de Galiza e da República Arxentina.
Emociona ver aos seus directivos e federados acompañados da mocidade que nos seus salóns maman a semente dos seus antecesores; ao son de gaitas, bombo e pandereitas eran a parada obrigada das outras columnas -que tamén levaban a súa música- por curiosidade, admiración e até polas ganas de fusionar estilos. Tamén levaron desde outras agrupacións presentes o saúdo co puño ergueito, talvez mais dun destes tivo un federado na familia.
Cando se percorre "A Federación" ninguén pode dicir que nesta entidade non hai un constante exercicio da memoria; empezando no chan da súa entrada cunha placa lembrando aos galegos desaparecidos desde 1976, dous salóns onde colgan retratos destes no segundo piso e láminas dos represaliados polo franquismo no primeiro; todos relacionados dunha ou outra forma a tan nobre -único titulo de nobreza que podería chegar a aceptar a súa identidade republicana- entidade.
Volverán seguro o ano próximo, con mais xente e os mesmos ideais; o incansable berro de xustiza acompañado dos expedientes presentados polas súas autoridades acusando e facendo encarcerar xenocidas arxentinos aquí e o berro de xustiza alí ao que lle fixeron oídos xordos durante setenta anos; isto e nada os fará retroceder senón que os fai mais fortes, e aínda que as novas xeracións de políticos e gobernantes no estado español queiran cernar os seus dereitos adquiridos na participación electoral; os federados seguirán firmes con esa receita que mestura o tirar para adiante como bueis -pero sen capar-, loitar coa intelixencia que os levou a perdurar no tempo cun necesario chisco da testarudez xenética do galego.
Ninguén lle pide a esta nova caste de políticos españois pór corpo e firma como querellantes ante os represores falanxistas e moito menos camiñar de noite para patear os portóns en cuarteis similares aos de Campo de Maio pedindo a berros noticias do seu fillo Antonio e a súa compañeira Stella para logo virar e virar en Praza de Maio; tampouco se lles pide renunciar a unha suculenta indemnización equivalente a un suborno para pechar a causa pola desaparición da súa filla Inés, cambiando isto pola dignidade de declarar no xuízo que encarcerou ás xuntas militares como tamben ver reflectido o recordo do novo rostro da súa filla nas novas promesas políticas das súas orixes; nin sequera pídeselles ir presos mais dun ano na súa vellez por defender a elección nas ideas políticas do seu fillo Miguel Anxo mentres o torturaban; só pídeselles xulgar a represores falanxistas que por pura cronoloxía a maioría están mortos. É evidente que estes actuais e novos gobernantes españois non teñen nin terán o que hai que ter ben posto para axuizar en ausencia aos represores franquistas ou identificar corpos en fosas comúns, pero son o suficientemente pactomoncloanicos* alias modernos para deixarse asoballar e expoliar as economías rexionais de Galicia durante vinte anos en pos de sentirse ou facerse aceptar un pouquiño europeos.
Agradezo a "a fede", á súa comisión directiva e á súa xente o ensino ano tras ano, agradezo poder estar, o formar parte da súa columna na marcha e sentirme acompañado; grazas sobre todo por ensinar que mais alá dos grandes pactos entre partidos para calar voces xustas; a memoria e a loita son exercicios constantes e irrenunciables, tarefas ineludibles por e para sempre.
In memoriam.
30.000 Compañeros-Detenidos Desaparecidos!
Presente!....., ahora y Siempre!.
Diego Martínez Duro.
Prensa
Traducción o Galego: http://www.opentrad.com/
Fuentes:
www.fsgallegas.org.ar
www.galespa.com.ar
Relacionadas: http://gallegosyasturianos.blog.arnet.com.ar/archive/2010/01/09/merecido-homenaje-a-las-madres-de-plaza-de-mayo.html
http://gallegosyasturianos.blog.arnet.com.ar
Muy buen relato, cargado de emocion y arraigado sentimiento del ser gallego, el verdadero: el noble, el justo,el digno (del cual me enorgulleces, y me enorgullezco)Solo con la memoria, se seguira adelante para producir el cambio tan necesario en las sociedades:el respeto,igualdad,solidaridad, bien comun..siempre adelante ...sigamos iirando como bueyes,con los cojones bien puestos...claudia.
ResponderBorrar